THE BROKEN MAN'S GAME SEASON 1 BY FRANCIS ALFARO (CHAPTER 6-10)

#TheBrokenMansGame

IKAANIM NA KABANATA: GALIT AT PLANO

  “Pabili nga…” sabi ni Anton sa tindero ng diyaryo sabay abot nito ng pera bilang bayad.

  Kinuha naman ng tindero mula sa kanya ang bayad sabay abot ng isang piraso ng tabloid news paper.

  Pagkaabot sa kanya ng tindero ng diyaryo na kanyang binili, inipit muna niya ito sa kanyang kili-kili at naglakad na papunta sa tindahan ni Aling Nena.

  Nang makarating siya doon, ay kaagad siyang naupo sa sementadong upuan na nasa tapat ng tindahan.

  “Mang Felipe… Isang bote nga…” sabi ni Anton sa tinderong si Mang Felipe na nagbabantay sa loob ng tindahan.

  Napatingin sa kanya si Mang Felipe mula sa loob. “Iinom ka na naman Anton?… Mukhang naging hobby mo na yata ang pag-inom…”sabi nito kay Anton.

  “Mang Felipe naman, walang pakielamanan… Mabuti nga at nabibili pa ‘yung mga alak niyo eh…” katwiran ni Anton.

  “Oo na…” sabi ni Mang Felipe. Kumuha ito mula sa ref ng isang bote ng malamig na beer. “Oh…” sabi nito sabay abot ng bote kay Anton na binuksan na rin ng matanda.

  Pagkatanggap ni Anton ng bote ay kaagad niyang ininom ang laman nun. Nasasanay na ang katawan niya sa maraming iniinom na beer araw-araw.

  Ipinatong muna ni Anton ang bote ng beer sa upuan na inuupuan niya pagkatapos ay inalis na niya mula sa pagkakaipit sa kili-kili ang diyaryong binili niya kanina. Kaagad niya itong binuklat. Bumungad sa mga paningin niya ang front headline.

  Respetado at pinaka-successful na business tycoon sa Pilipinas, Ikinasal na…

  Biglang nag-apoy ang mga mata ni Anton sa nakitang malaking litrato na nasa unahan pa talaga ng diyaryong kanyang nabili. Napailing-iling siya at hindi makapaniwala. Namuo ang mas matinding galit at sakit sa kanyang dibdib.

  Kitang-kita  ng dalawa niyang mga mata ang napakalaking litrato. Nasa litratong iyon ang isang lalaking hindi kailanman naging pamilyar ang mukha sa kanya. Gwapo ito at kahit hindi niya pa ito nakikita at nakikilala, alam niyang may sinabi ito sa buhay. Nakasuot ang lalaki ng puting suit na pinapalooban ng isang puti ring polo at black na necktie.

  Katabi ng lalaking nakikita niya sa litrato ang isang babaeng napakapamilyar hindi lamang sa kanyang mga mata kundi pati sa kanyang isipan. Ang babaeng kanyang minamahal. Ang babaeng nagwasak rin ng kanyang puso. Nakasuot ito ng puting wedding gown na mukha talagang pinagawa pa sa isang kilala at respetadong fashion designer dahil sa mukhang mamahalin ito.

  “Paano mo nagagawang ngumiti ng ganyan pagkatapos mo kong saktan?” tanong ni Anton habang nakatingin sa litrato ni Diana na naroon rin sa front page katabi ng isang lalaki. “Kaya pala hiniwalayan mo ako kasi…”sabi pa ni Anton pero hindi na itinuloy pa ang sasabihin. Nanginginig na ang kanyang mga kamay sa sobrang galit na nararamdaman. Paanong nagagawa ni Diana na magpakasaya habang siya, nagdurusa at nasasaktan sa ginawa nito? Hindi man lang ba nito naisip ang kalagayan niya?

  “Napakasama mo Diana! Napakasama mo!” galit na sabi ni Anton sabay hagis ng bote ng beer sa kalsada. Nagulat tuloy ang ibang taong nakapaligid doon dahil sa ginawa niyang pagbabasag ng bote pero wala siyang pakielam sa mga ito. Matinding sakit ang pinagdadaanan niya ngayon.

  Napahinga ng malalim si Anton at napapikit ng mga mata. Hindi siya pwedeng maiyak ngayon. Tama na ang isang beses na hinayaan niyang tumulo ang kanyang luha ng dahil kay Diana.

  Muling idinilat ni Anton ang kanyang mga mata at tiningnan muli ang hawak na diyaryo. Binasa niya ang mga nakalagay doon.

  “Kahapon kayo ikinasal… Harold Angelo Rodriguez, CEO ng Rodriguez International… Kaya pala nagawa mo akong iwan dahil sa napakayaman ng lalaking nabingwit mo… Kakaiba ka talaga Diana… Kakaiba ka…” galit na galit na sabi ni Anton habang nakatingin muli ang mga mata nito sa litrato ni Diana na abot-tenga pa ang ngiti. Parang walang ginawang kasalanan sa kanya.

  Biglang nilamukos ni Anton ang diyarong hawak hanggang sa maging parang bola ito. Napakuyom siya ng kamao sa sobrang galit na kanyang pinipigilan lamang sumabog.

  “Bakit mo ito nagawa sa akin Diana?... Bakit mo ito nagawa sa akin?... Wala naman akong ginawa kundi ang mahalin ka ng buong puso ko pero nagawa mo sa akin ito…” sabi ni Anton sa kanyang sarili.

  Napatingin si Anton sa maaliwalas na kalangitan. Napakaaliwalas ng kalangitan pero ang buhay niya, hindi na kasing-aliwalas na gaya ng dati.

  “Pagbabayarin kita Diana sa ginawa mong ito sa akin… Pagbabayarin kita! Guguluhin ko ang buhay mo kasama ng lalaking ipinagpalit mo sa akin at gagawin ko iyong mala-impyerno… Humanda ka na Diana… Humanda ka na sa bagsik ng paghihiganti ko… Ipapakita at ipaparanas ko sayo kung paano magalit ang isang Anton Dela Cruz! Gagawin ko ang lahat para maranasan mo rin ang sakit at pagdurusa na ipinaranas mo sa akin…”galit na galit ang mga mata ni Anton kagaya ng galit na galit na tono ng kanyang boses. “Lintik lang ang walang ganti… Isasama ko na rin ang lalaking sumira sa ating dalawa… Maghintay lamang kayong dalawa…” sabi pa nito.

- - -- -  -- - - - - -

  “Congratulations… You’re wife is 3 months pregnant…” masayang sabi ni Doktora sa mag-asawa.

  “Talaga ho doc?” hindi makapaniwalang tanong ni Harold kay Doktora. Hindi kasi siya makapaniwala na after 6 months ng pagpapakasal nila at honeymoon, nakabuo na rin sila ni Diana.

  “Yes Mr. Rodriguez… You will be a Daddy, soon…” nakangiting sabi ng doktora kay Harold. Nakaupo ito sa kanyang swivel chair habang nasa harapan naman ng kanyang mesa at nakaupo sa magkabila at magkatapat na upuan sila Diana at Harold. Nasa opisina sila ngayon ng doktora.

  Napatingin si Harold kay Diana. Tulad niya, abot-tenga rin ang ngiti ni Diana.

  Tumayo si Harold mula sa kanyang inuupuan at nilapitan si Diana. Bigla niya itong niyakap.

  “Thank you so much wifey… Hindi mo lang alam kung gaano ako kasaya ngayon…” pabulong na sabi nito sa asawa habang sinusubsob ang mukha nito sa leeg ni Diana. Sa wakas, malapit na siyang maging isang ama. Malapit na rin niyang matupad ang hiling ng kanyang ina.

  Napangiti si Diana. “Ako rin, napakasaya ko at mas lalo akong masaya dahil napasaya kita. Napakasaya ko at nagbunga na ang ating pagmamahalan hubby…” sabi ni Diana at niyakap na rin ng magkabilang braso niya si Harold. Mahal na mahal na niya si Harold. Simula ng ligawan siya nito hanggang sa maging boyfriend niya ito at ngayon ay naging mag-asawa na sila, mas lumalim ang nararamdaman niyang pagmamahal dito.

  Naghiwalay na sa yakapan ang dalawa. Hindi naaalis ang ngiti sa labi ng isa’t-isa.

  May mga sinabi pa si Doktora tungkol sa pagbubuntis ni Diana. Mga pointers and reminders para maging maganda ang pagdadalantao ni Diana at para na rin maging malusog ang mag-ina.

  Tuwang-tuwa naman si Madam Esmeralda sa ibinalita nila Harold at Diana. Sa wakas, matutupad na ang pinapangarap niyang magka-apo. Akala kasi nila na false alarm lamang kapag nagsagawa ka ng pregnancy test. Minsan kasi, hindi accurate ang result nun. Positive naman ang lumabas doon pero mas gusto rin nila makasigurado kaya nagpunta na sila sa doctor at nagpa-check-up.

  Tunay na ngang masaya ang pagsasama nila Harold at Diana. Wala nang mahihiling pa. Pero hindi gaya ng fairy tales na habang buhay ng masaya, ang kasiyahan nilang ito ay malapit ng maputol dahil sa paghihiganting pinaplano na ngayon ni Anton. Paghihiganting magiging isang laro para kay Anton. Larong sisguraduhin niyang siya ang magwawagi.

-KATAPUSAN NG IKAANIM NA KABANATA-

#TheBrokenMansGame

IKAPITONG KABANATA: ANG MAITIM NA SIKRETO NI HAROLD AT ANG PAGSISIMULA NG LARO NI ANTON

WARNING: RATED SPG (CONTAINS SCENES NOT SUITABLE FOR VERY YOUNG READERS PARENTAL CONTROL IS ADVISE) THEME: SEX

  Nakaharap sa may kalakihang salamin si Anton na nasa loob ng banyo. Hawak-hawak nito ang razor at kasalukyang inaahit ang kanyang bigote at balbas.

  Kitang-kita mula sa repleksyon ng salamin ang gwapo niyang mukha. Ang mukha na kung saan maraming babae ang naglalaway kapag ito’y nakita. Ang mapang-akit nitong mga mata, ang may katangusan nitong ilong at ang labi na pinapangarap ng mga babae na matikman at mahalikan.

  Kita rin sa repleksyon sa salamin ang magandang hubog ng upper body nito. Pantay ang kulay ng balat sa katawan, ang maumbok at matigas nitong dibdib na kay sarap himas-himasin, ang may pagkabrown nitong nipples na medyo may kalakihan, ang tiyan nito na may matitigas na anim na pandesal. Ang buhok nito sa ibaba ng pusod pababa sa natatakpan at nakatagong puri nito.

  “Ito na ang tamang oras para isagawa na ang mga plano ko… Ito na ang oras nang paniningil…”sabi ni Anton sa sarili. Gumuhit sa labi nito ang ngiting demonyo.

- - - - -  - --  - - - - - - -

 Nakatayo sa kabilang kalsada si Anton habang nakasunod ang mga tingin nito kay Harold na ngayon ay papasok naman sa bar na nakatayo naman sa kaliwang kalsada. Talagang hindi nito inaalis ang tingin niya sa lalaking naging dahilan kung bakit sila nagkasira ni Diana. Namuo na naman tuloy ang galit na nararamdaman sa kanyang dibdib.

  Talagang nag-research siya tungkol kay Harold. Tipikal na negosyante lamang ito na maraming negosyo at ari-arian. At ngayon nga, hindi na lamang ito isang ordinaryong negosyante na successful at maraming negosyo kundi isa ng haligi ng tahanan dahil sa may asawa na ito. Hindi na siya nagtataka kung bakit ito ang napili ni Diana kaysa sa kanya. Talagang sinusundan niya ito kahit saan kaya nagmistula siyang stalker ng isang lalaki. Pero ganun talaga kapag may binabalak. Pati nga ang tirahan nito, alam na niya.

  Nang nakita niya na nakapasok na si Harold sa bar, naglakad na siya patawid sa kabilang kalsada.

  Sandali pa siyang tumayo sa harapan ng bar. Mukhang mamahalin ang nasabing bar dahil sa labas pa lang, maganda na ito. Dagdagan pa na ang mga pumapasok na tao dito ay pawang may mga sinabi sa buhay base sa suot na mga kasuotan ng mga ito. Napatingin tuloy si Anton sa kanyang sarili. Mukha namang disente at maayos ang kasuotan niya at hindi naman siya papahuli sa mga ito. May mukha naman siya kaya kahit na mumurahin lang ang damit na kanyang suot, nadadala naman ito ng kanyang gwapong mukha.

  Naglakad na si Anton papunta sa entrance ng bar, may humaharang na guard para isa-isahing tingnan ang mga taong pumapasok at nag-iinspect na rin. Wala namang entrance fee sa pagpasok dito sa bar. Marahil binabawi nila ang bayad sa pagpasok dito sa pamamagitan ng pagbebenta ng mga alak na kahit beer lang ay kasing presyo naman ng isang mamahaling alak.

You're the light, you're the night
You're the color of my blood
You're the cure, you're the pain
You're the only thing I wanna touch
Never knew that it could mean so much, so much

  Pagkapasok ni Anton sa loob ng bar, bumungad sa kanya ang patay-sinding mga ilaw at malakas na tutog ng kanta… Tipikal na nakikita sa isang bar.

You're the fear, I don't care
Cause I've never been so high
Follow me to the dark
Let me take you past our satellites
You can see the world you brought to life, to life

  Pero tipikal man sa isang bar ang mga malalakas na tugtugin at patay sinding mga ilaw, nagulat si Anton sa iba pa niyang mga nakita…

So love me like you do, love me like you do
Love me like you do, love me like you do
Touch me like you do, touch me like you do
What are you waiting for?

  Sa malawak na loob ng bar, nagkalat ang mga tao… Puro lalaki at ‘yung iba ay may sinabi ang mga itsura dahil mga gwapo ito at ang mas nakakagulat pa, kung hindi naghahalikan ang mga ito, nagyayakapan o di kaya ay naghihipuan sa kung saan-saang parte ng katawan. Nakaramdam tuloy siya ng pandidiri. Kahit naman may kadiliman ang nasabing lugar, naaaninag pa rin naman ng mga mata niya ang mga tao at nakikita niya ang mga ginagawa ng mga ito.

  “Anong klaseng lugar ito?” tanong ni Anton sa sarili. Pamaya-maya ay napangiting demonyo ito dahil sa naisip. “Mukhang alam ko na kung ano ito… At mukhang alam ko na kung ano ka… Harold…”sabi pa nito sa sarili habang nakangiti pa ring demonyo.

  Napailing-iling na lamang si Anton at naglakad patungo sa bar counter. “Lalaking-lalaki sa panlabas na anyo pero lalaki rin pala ang hanap…” sabi nito sa sarili. Hindi niya inaasahan at inakala na may ganito palang lugar sa syudad. Ang alam niya kasing mga bar ay ‘yung mga pambabae at panlalaki.

Fading in, fading out
On the edge of paradise
Every inch of your skin is a holy grail I've got to find
Only you can set my heart on fire, on fire
Yeah, I'll let you set the pace
Cause I'm not thinking straight
My head spinning around I can't see clear no more
What are you waiting for?

  “Isang beer nga pare…” sabi niya sa nakatokang bartender sa counter pagkalapit niya dito.

  “Hard ba?” maangas ang boses na tanong ng bartender kay Anton.

  Tumango naman si Anton bilang sagot sa tanong ng bartender.

  Umalis na muna sandali ‘yung bartender para ikuha siya ng beer. Nagsimula namang tumingin-tingin si Anton sa loob ng bar at hinanap ang kanyang target.

  “Ito na ‘yung Beer niyo Sir…” sabi ng bartender matapos makakuha ito ng beer.

  Tinanggap naman iyon ni Anton at ininom na kaagad ang inorder na beer pagkatapos ay muling inilibot ang mga paningin.

Love me like you do, love me like you do
Love me like you do, love me like you do
Touch me like you do, touch me like you do
What are you waiting for?

  “Bingo!” sabi ni Anton sa sarili ng makita na ng kanyang mga paningin si Harold. May kausap itong lalaki. Napangiti siya. “Bukod sa asawa mo, may iba ka pa palang kalaguyo…” sabi pa nito sa sarili sabay lagok muli ng beer.

  “Mabuti naman pare at dumating ka…” sabi ni Henry kay Harold. Bestfriend ni Harold at kasosyo na rin sa negosyo. Katulad niya rin ang lalaking ito.

  “Paanong hindi ako darating eh kinukulit mo ako…” sabi ni Harold sa kaibigan. Katulad niya, gwapo si Henry kaya madali na rin dito ang makabingwit. May kaliitan nga lang ang height pero kahit na may kaliitan ito, hindi naman ito pahuhuli sa laki… Minsan na rin kasi itong natikman ni Harold. In short,  nagtikiman sila pero ang ginawa nila noon ay nanatiling lihim lamang at walang pwedeng makaalam. Saka isang beses lang naman nangyari iyon. Dahil nga doon ay naging mag-bestfriends sila kung saan alam nila ang lihim ng isa’t-isa. Dati Bestfriend… with benefits niya si Henry ngayon bestfriend na lang. Kailanman din ay hindi sila nagkaroon ng relasyon, bestfriend lang talaga ang tingin nila sa isa’t-isa.

  “Oo nga pala Pare… Congrats at isa ka na talagang haligi ng tahanan ngayon… Sayang nga lang at hindi ako nakapunta sa kasal mo… Alam mo naman kapag negosyante, kailangan unahin ang negosyo…” sabi ni Henry.

  Napangiti si Harold. “Ok lang iyon Pare… Naiintindihan ko kung hindi ka nakadalo… Pero sayang nga lang pare at hindi kita naipakilala kay Misis…” sabi ni Harold. Hawak na nito ang isang glass ng wine na kanina pa inorder ni Henry. Uminom siya ng konti.

  “Oo nga pala… Speaking of Misis, kumusta na ang misis mo? Balita ko kasi nanganak na siya…”

  “Ah Oo… Lalaki ang naging anak namin at syempre napakagwapo nito katulad ko… Nasa ospital pa sila ngayon para obserbahan pa at gawan pa ng ilan pang mga test bago lumabas…” sabi ni Harold.

  “Naks naman! Isa ka nga talagang tunay na haligi ng tahanan… So anong pakiramdam ng pagiging isang ama at asawa…” tanong ni Henry.

  “Pakiramdam? Bilang asawa, ok naman… Pero bilang ama ng anak ko, napakasaya ko… Alam mo iyong pakiramdam na sasabog na iyong puso mo sa sobrang saya kasi sa wakas, nakita mo na iyong anak mo na matagal mo ring hinintay na lumabas sa tiyan ng nanay niya? Napakasaya ko pare… Walang mapagsidlan ang saya ko…” sabi nito sabay ngiti ng abot-tenga.

 “Mukha nga na napakasaya mo… Sana nga lang hindi magmana sayo ang anak mo… alam mo na para maituloy pa niya ang lahi ng mga Rodriguez…” pabirong sabi ni Henry.

  “Tarandatado…” natatawang sabi ni Harold kay Henry.

  “Pero ito Pare seryoso… Hindi mo ba sasabihin sa misis mo?” tanong ni Henry.

  Nangunot ang noo ni Harold. “Ang alin?” tanong nito habang nagtatakang nakatingin kay Henry.

  “Alam mo na ang ibig kong sabihin pare… Kailan mo balak sabihin sa asawa mo ang tunay na ikaw?” tanong ni Henry.

  Napaiwas ng tingin si Harold kay Henry.

  “Hindi na niya kailangan pang malaman at hindi niya rin iyon malalaman kung walang magsasabi…”

  “Pero pare… Matagal ka nang naglilihim sa kanya… Asawa mo siya kaya may karapatan siyang malaman ang tungkol sa pagkatao mo… Paano kung may makita siya? Eh di patay ka na niyan…” sabi ni Henry.

  Napatingin si Harold kay Henry. “Asawa ko lang siya…” sabi nito. “Saka wala siyang makikita at malalaman kasi magaling akong magtago…” sabi pa nito. Ininom muli ang wine na nasa kanyang hawak na baso.

  Sa likod ng gwapong mukha at matipunong katawan ni Harold, nagtatago ang pagkataong matagal na nitong itinatago sa lahat. Isa siyang discreet bisexual. Pwede sa babae pero mas gusto niya sa lalaki. Marami na siyang naging girlfriend dahil na rin sa kagwapuhan niya pero nakikipagrelasyon lang siya sa mga babae para maging front lamang niya ang mga ito para hindi malaman ng iba ang kanyang itinatagong tunay na pagkatao.Lalaking-lalaki naman kasi siya sa panlabas na anyo at sa kilos kaya hindi siya halata kahit na ang mga naging gf niya, hindi man lang siya nahalata. Pero marami man siyang naging gf, never naman siyang nagkaroon ng boyfriend. Flings at one night stand lang ang naging relasyon niya sa mga lalaking nakikilala niya at hindi na lumalagpas pa roon. Hindi sa ayaw niya ng relasyon, sa totoo nga lang, gusto na niyang maramdaman kung ano ang pakiramdam ng inlove kahit sa lalaki o babae man niya ito maramdaman kasi kailanman ay hindi pa niya iyon naramdaman. Gusto niya rin na magkaroon ng relasyon na seryoso, yung may pagmamahal. Kumbaga, may pagkadesperate lang siya na mainlove. Ewan ba niya sa sarili niya kung bakit mahirap yata sa kanya ang ma-fall. Pero naisip niya, kaya siguro hindi pa siya naiinlove ay dahil para mailigtas siya sa kung anumang panganib ang dala ng pag-ibig at saka blessing in disguise na rin siguro na hindi pa siya naiinlove kasi may iniingatan kasi siyang sarili at reputasyon. Ayaw niyang may makaalam na isa siyang alanganin kaya mas mabuti ng hanggang sex lang ang maging ugnayan nila ng mga lalaking nakikilala niya para hindi na rin maging komplikado ang lahat para sa kanya.Kailangan niyang ingatan hindi lamang ang kanyang reputasyon kundi pati na ang kanyang puso. Alam na rin naman kasi niya na kumplikado ang pag-ibig para sa mga kagaya niya. Dito nga lang rin siya sa apat na sulok ng bar na ito nagiging malaya na gawin ang nais niya. Dito niya nailalabas ang totoong siya na matagal na rin niyang itinatago. Mahirap magtago pero kailangan niyang gawin iyon para na rin hindi masira ang kanyang reputasyon at ng kanyang pamilya. Hangga’t kayang itago, gagawin niya. Kahit na itago pa niya ito habang buhay. Kahit na si Diana, hindi pwedeng makaalam ng lihim niya. Sapat na ang ina at si Henry na lamang ang makaalam ng kung ano siya. Pinagkakatiwalaan niya ang mga ito at mabuti naman ay hindi sinisira ng mga ito ang kanyang tiwala.

Yeah, I'll let you set the pace
Cause I'm not thinking straight
My head spinning around I can't see clear no more
What are you waiting for?

  Napailing si Henry sa sinabi ng kaibigan. “Bahala ka… Buhay mo naman ‘yan…” sabi nito sabay inom ng alak na nasa wine glass na hawak nito. Namayani ang katahimikan sa pagitan ng dalawa.

  “Pare… Tingnan mo… Kanina ko pa napapansin na nakatingin sayo ang lalaking iyon…”sabi ni Henry kay Harold pero ang tingin, nasa lalaking kanina pa tumitingin kay Harold.

  “Nasaan?” tanong ni Harold at napatingin rin sa lalaking tinitingnan ni Henry.

  Nakita niya mula sa bar counter ang lalaki. Nakatayo ito roon at umiinom ng beer. Kahit na may kadiliman ang bar, naaaninag pa rin niya na matangkad ang lalaki. Mukhang gwapo. Talaga ngang nakatingin ito sa kanya.

  Hindi maalis ni Harold ang tingin sa lalaki. Pakiramdam niya, namagnet siya sa lagkit ng tingin nito. Hindi naman kasi kalayuan ang bar counter sa kinatatayuan nila kaya nakikita niya pa rin ito. Ang mga mata nito’y parang nang-aakit tumingin.

  Mas lalo pang hindi naalis ni Harold ang tingin dito ng makita niya ang ngiti nito. Napakgwapo ngumiti.

  “Teka lang Pare, Lalapitan ko lang para tanungin kung bakit siya nakatingin sa akin…” sabi ni Harold pero dahilan lang niya iyon. Gusto talaga niya na lapitan ang lalaki. Umandar na naman ang kalandian. Hahaha!

  “Sus! Ang sabihin mo, nalibugan ka sa kanya! Hahaha!” pang-aasar habang natatawa na sabi ni Henry sa papalayo na sa kanyang si Harold.

  ‘Tinablan na siya…’ sabi ni Anton sa kanyang isipan sabay inom sa bote ng beer. Nakita niya kasi na papalapit na si Harold sa kanya. Napangiti siya. Kanina pa talaga niya tinitingnan si Harold at inaakit na rin. Alam na rin naman niya kung anong pagkatao nito. Wala namang tunay na lalaki ang papasok sa ganitong klase ng bar. Except lang siya kasi siya, kaya siya pumasok dito ay sa kadahilanang may pakay siya.

  “Pare… May problema ka ba? Bakit kanina ka pa nakatingin sa akin?” maangas pero may pagkamalambing ang boses na tanong ni Harold sa lalaki ng makalapit siya dito.

  Napatingin si Anton kay Harold. Ngayon, magkaharap na sila ng lalaking tahasang nang-agaw ng nobya. Hindi maitatanggi ni Anton na gwapo itong bago ni Diana. Pero alam niya na mas gwapo siya at siyempre, tunay siya. Ito… peke.

  Sandaling natulala si Harold sa kinatatayuan. Mas gwapo pa pala ang lalaki kapag malapitan. Ang mga mata nito na kung tumingin ay parang nang-aakit, ang matangos nitong ilong at ang labi nito na parang kaysarap halikan. Napapalunok tuloy ng laway si Harold.

  Napababa ang tingin nito sa katawan ni Anton. Matipuno ang katawan nito na hubog na hubog sa suot na polo at kitang-kita niya ang itaas na bahagi ng dibdib nito na maumbok kasi nakabukas ang first two buttons nito. Muli na namang napalunok ng laway si Harold.

  Napababa pa ng tingin si Harold. Ngayon, nakatitig na ang mga mata niya sa zipper ng suot nitong pantalon. Halata ang pagkakabukol ng kung ano mang nasa loob. Nagwawala na tuloy ‘yung kanya. Talagang nag-iinit siya. Hindi na niya maitago ang sarili niya dahil sa nakakatakam talaga ang lalaki sa paningin niya.

  Napangiti si Anton. Ngiting tagumpay.

  “Pare…” kalmado na sabi nito sabay tapik sa balikat ni Harold kaya nagulat at bumalik naman sa realidad ang huli at tumingin sa mukha ni Anton. “Masama ka na bang tingnan ngayon?” tanong ni Anton. Nakita niyang pinagpapawisan si Harold.

  Mabuti na lamang at kahit papaano’y bumalik na sa sarili si Harold. Tinanggal nito ang pagkakapatong ng malapad na kamay ni Anton sa kanyang balikat. Ang lakas kasi ng boltahe ng kuryente na naramdaman niya mula rito na dumaloy sa kanyang… kaya lalong nanigas. Bakat na nga sa suot nitong pantalon eh.

  Tinitigan niya si Anton. “Oo pare, masamang tumingin lalo na kung hindi naman kita kilala… Teka nga, kilala mo nga ba ako kaya mo ako tinitingnan?” tanong ni Harold. Pinipilit niya ang kanyang sarili na maging normal pa rin sa harapan ng lalaking ang lakas ng epekto sa kanya.

  Ngumiti si Anton. “Hindi kita kilala…”sabi ni Anton. ‘Kilalang-kilala…’ sabi nito sa kanyang isipan. “Tinitingnan lang kita kasi, may iba akong nakita sayo… Ewan ko ba…” sabi pa ni Anton. “Oo nga pala… Ako si Anton, ikaw?” pagpapakilala sa sarili at tanong pa nito sabay lahad ng kamay.

  Napatingin si Harold sa nakalahad na kamay ni Anton. Pamaya-maya, napabuntong-hininga siya saka tinanggap ang pakikipagkamay ni Anton. Magsapang ang kamay nito pero ang sarap hawakan. Libo-libo ring boltahe ng kuryente ang naramdaman niya. Hindi na lamang siya nagpahalata na naaapketuhan siya.

  “Harold…” pagpapakilala naman ni Harold sa sarili. Ito na rin ang unang bumitiw sa pakikipag-kamay.

  “Wala ka bang kasama ngayon?” tanong ni Harold.

  Nagkibit-balikat at umiling si Anton. “Wala… Pero ngayon, meron na…” sabi nito sabay ngiti ng matamis kay Harold. ‘Tablan ka pa…’ sabi ni Anton sa kanyang isipan.

  Napatingin si Harold kay Anton at tumitig sa gwapong mukha nito.

  “May gusto ka ba sa akin?” diretsahang tanong nito.

  Tumitig si Anton sa mapupungay na mata ni Harold. Ewan niya pero parang may nararamdaman siyang kakaiba habang nakatitig siya sa mga mata nito. Hindi na lamang niya pinansin.

  “Ikaw? May gusto ka ba sa akin?” mapang-akit ang boses na tanong rin ni Anton.

  “Kanina… Wala, pero ngayon…”

  Nagulat na lamang si Anton ng biglang inilagay ni Harold ang magkabilang braso nito sa kanyang leeg. Lumapit ang mukha nito sa mukha niya. Tinitigan siya nito sa mga mata.

  “Meron na…” mapang-akit ang boses na sabi nito at hindi niya inaasahan ang ginawa nito.

  Biglang idinampi nito ang labi sa kanyang labi. Hindi siya makakilos. Gulat na gulat. Sumisigaw ang kanyang utak na kadiri ang ginagawa nito sa kanya kaya itulak niya si Harold pero ‘yung katawan niya, parang gustong-gusto ang nangyayari at hindi niya alam kung bakit.

  Damang-dama ng dalawa ang init ng labi ng isa’t-isa. Naging malalim ang halikan ng dalawa. Bumigay na si Anton. Napayakap na siya sa bewang ni Harold. Napapikit ng mga mata ang dalawa. Bumuka ang labi nito kaya malayang nakapasok ang dila ni Harold sa bibig nito. Kapwa naglalaro na ang dila ng bawat isa sa loob ng kanilang mga bibig habang naghahalikan. Malalim, mainit, mapusok.

  Naramdaman na lamang ni Anton na tinanggal ni Harold ang kanang kamay nito na nakapalupot sa kanyang leeg at bigla na lamang itong pumasok sa kanyang suot na polo. Wala pa naman siyang suot na sando sa loob kaya damang –dama niya ang init ng palad nito. Hinahaplos-haplos nito ang kanyang dibdib pati na rin ang kanyang six pack abs. Ngayon, dama na ng palad ni Harold ang matipunong katawan ni Anton na kanina pa niya pinaglalawayan.

  Napasinghap si Anton ng maramdaman niyang nilalamutak na ni Harold ang kanyang kaliwang utong. Hindi niya alam kung bakit siya nasasarapan ngayon sa ginagawa nilang dalawa. Alam niyang lalaki siya at hindi siya kailanman nalibugan pagdating sa kapwa lalaki pero bakit kay Harold? Tinatablan siya?

  Ramdam na ni Harold ang katigasan ni Anton na dumidikit sa kanyang harapan kaya bumaba ang kamay nito sa zipper ng pantalon ni Anton. Kinapa-kapa niya ito. Damang-dama ng palad niya mula sa labas ang katigasan at kalakihan nito na naninikip na sa loob ng suot nitong pantalon. Napansinghap na naman si Anton sa naramdamang paghawak at pagkapa-kapa ng kapareha sa kanyang sensitibong parte.

  Naghiwalay sa paghahalikan ang dalawa. Habol ang hininga nila. Hawak pa rin ni Harold ang kaselanan ni Anton. Napadilat sila ng mga mata.

  Biglang namatay ang mga ilaw sa loob ng bar. Tanging malakas na tugtugin na lamang ang nakasindi at nagbibigay ingay sa loob. Ito na ang pinakamahalagang parte na nangyayari sa loob ng bar na iyon.

  Naramdaman na lamang ni Anton na tinanggal sa pagkakabutones ang suot niyang pantalon at bumaba ang zipper nito. Gustuhin man niyang pigilan pero talagang tinablan na siya. Marahil ay dahil sa matagal na rin siyang hindi nakakapagpalabas kaya kahit na alam niyang lalaki ang kapareha niya, wala na siyang pakielam. Basta ang mahalaga ngayon, mairaos ang libog na kanyang nararamdaman.

  Nabuksan na ang butones at naibaba na ni Harold ang zipper ng suot na pantalon ni Anton. Ipinasok niya ang kamay niya sa loob. Damang-dama na niya ang kahabaan at katigasan ni Anton kahit na nasa loob pa ito ng suot na brief. Nakapaling pa sa kaliwa ang kahabaan nito.

  Napaungol naman si Anton sa sensayon ng paghimas ni Harold sa kanya. Napapapikit pa ito ng mga mata. Hindi niya alam kung saan hahawak at kung anong gagawin. Mabuti na lamang at patay na ang ilaw kaya walang nakakakita sa kanilang ginagawa at malakas ang tugtugin kaya walang nakakarinig sa ungol niya. Ang hindi niya alam, hindi lang naman siya ang mag-isang umuungol doon.

  Pamaya-maya, naramdaman na ni Anton na inilabas na ni Harold ang kanya. Ngayon, hawak-hawak na talaga nito ang kanya. Napaungol muli siya ng maramdaman ang pagtaas-baba ng mainit nitong palad sa kanyang makamandag na ahas.

  Lumuhod si Harold sa harapan ni Anton habang hindi tinatanggal ang kamay sa pagkakasakmal sa ahas ni Anton. Napangiti siya sa naamoy. Mabango at lalaking-lalaki ang amoy. Matagal na rin siyang hindi nakakatikim ng laman ng lalaki.

  Naramdaman na lamang ni Anton na may mainit na hangin na bumuga sa kanyang ahas kaya mas lalong nag-umigting ang kanyang nararamdamang libog. Pamaya-maya, mas napalakas na ang kanyang ungol ng maramdamang may dumila sa butas ng ulo ng kanya pagkatapos ay may bumalot na mainit sa kanyang ahas. Alam na niya ang ginagawa ni Harold at talagang napapaungol siya. Napapikit siya ng mga mata at dinama ang sarap ng pagtaas-baba ng bibig ni Harold sa kanyang kaselanan.

  Taas-baba si Harold sa ahas ni Anton. Punong-puno ang bibig nito dahil sa laki ng kay Anton, sa tantya niya, nasa 8 inches ito, mataba ang katawan at ang ulo. Hindi lamang niya makita kung anong kulay ng ulo nito dahil nga sa madilim pero ramdam naman ng palad at bibig niya ang laki nito. Ginawa niyang lollipop ang kahabaan ni Anton.

  Pabaling-baling sa kaliwa’t-kanan ang ulo ni Anton at hindi alam kung saan ihahawak ang kamay, Nanginginig na rin ang kanyang tuhod at anytime, parang tutumba na siya. Ang sarap ng sensasyong binibigay nito sa kanyang ahas, talagang higop kung higop at deep throat ang ginagawa nito. Kahit si Diana, hindi ito nagawa sa kanya. Ang masarap na sandaling ito.

  Kahit na nabubulunan na si Harold ay todo pa rin ang pagblow-job niya sa kahabaan ni Anton. Nakapikit ang mga mata nito. Sarap na sarap talaga siya sa lasa ng ahas nito. Nalalasahan na rin niya ang paunang katas na lumabas mula sa ahas nito. Mas lalo pa siyang ginanahan sa ginagawa dahil naririnig niya ang mga ungol nito kahit na mas malakas pa ang tugtog ng kanta. Hindi rin nakaligtas sa bibig niya ang dalawang may kalakihan at nakalawlaw na bola ni Anton na sabay nitong isinubo at pinaglaruan na lalong nagpa-ulol kay Anton. Bumalik ang kanyang bibig sa pagsubo sa kahabaan ni Anton. Naramdaman ni Harold ang paghawak ni Anton sa kanyang ulo at halos sabunutan na nito ang buhok niya. Itinutulak rin nito ang kanyang ulo para mas lalo pang bumaon sa kanyang bibig ang kahabaan nito.

  Kinapa ni Harold ang zipper ng kanyang suot na pantalon. Ibinaba niya ito, ipinasok niya sa loob ang kanang kamay at inilabas mula sa kanyang suot na brief ang naghuhumindig at napakatigas nitong pagkakalaki, nasa 7 inches ang haba nito, may katabaan rin ang katawan na maugat at malaki ang ulo, inumpisahan niyang magsariling sikap. Taas-baba ang kamay niya sa kanyang pagkakalaki.

  Namamayani ang ungol sa dalawa. Tanda na sarap na sarap sa kanilang ginagawa.

  Pamaya-maya…

  “LALABASAN NA AKO!!!!!” sigaw na sabi ni Anton ng maramdaman niyang paakyat na sa kanyang ahas mula sa bayag nito ang katas niya. Mabuti na lamang at mas malakas pa rin ang tugtog kaya hindi narinig ang isinigaw niya. Lalong napapikit ang kanyang mga mata.

  Mas pinag-igihan pa ni Harold ang ginagawa. Todo deep-throat at sipsip ang ginagawa niya. Pabilis na rin ng pabilis ang ginagawa niyang pagjajakol sa kanyang pagkakalalaki.

  Pamaya-maya, nanigas na ang mga binti ni Anton, Napa-ungol ito ng todo pagkatapos ay sumirit ang masagana nitong katas na pumuno lalo sa bibig ni Harold. Nalasahan niya ang katas nito at nasiyahan siya sa lasa nito. Wala itong sinayang sa katas ni Anton dahil nilunok niya lahat. Todo sipsip ang ginawa nito hanggang sa malinis ang kabuuan ng ahas nito. Nanatili sa loob ng kanyang bibig ang pagkalalaki ni Anton.

  Pamaya-maya, nanigas na rin ang mga binti ni Harold at bigla na lamang sumirit palabas ng kanyang pagkalalaki ang kanyang masaganang katas. Nagkalat iyon sa sahig pero hindi siya nag-aalala na may makakita nun kasi alam naman ng iba kung anong ginagawa ng mga tao rito. Saka hindi lang naman sila ang may ginawang milagro ngayon, marami sila.

  Idinilat na nila ang kanilang mga mata, namamayani pa rin ang kadiliman sa lugar. Nang maramdaman na ni Harold na lumambot na ang ahas ni Anton,inilabas na niya ito sa kanyang bibig. Itinago na nito ang sariling pagkalalaki sa loob ng brief at pantalon. Muling ibinalik sa pagkakabutones ang pantalon. Sinarado ang zipper.Pinunasan ang bibig na may bakas pa ng katas. Pagkatapos ay pinunasan naman niya gamit ng panyong ginamit rin niya ang ahas ng hinihingal na si Anton. Itinago na rin niya ito sa loob ng suot nitong brief at pantalon, binutones ang pantalon at sinara ang zipper pagkatapos gawin iyon ay tumayo na ito. Hingal na hingal man si Harold sa ginawa pero inayos niya pa rin ang sarili. Inilapit niya ang kanyang bibig sa tenga ni Anton.

  “Walang makakaalam nito… Maliwanag?” bulong na sabi ni Harold sa tenga ni Anton. “By the way… Thank you… It’s a great experience.” Sabi pa nito pagkatapos ay lumayo na ito rito at naglakad pabalik sa kaibigan nito. Doon nagbukas muli ang mga ilaw na patay-sindi.

  Hindi nakapagsalita si Anton dahil sa sarap na naranasan niya. Hindi niya inakala na sa ginagawa niyang ito, dito niya pa mararanasan ang kakaibang sarap ng unang pakikipagtalik sa kapwa lalaki. Aaminin niya, nasarapan siya kahit na may kaunting pandidiri siyang nararamdaman Hindi rin niya inakala na napakagaling ni Harold. Mukhang sanay na sanay itong magpaligaya ng lalaki. Nalulungkot nga lamang siya para kay Diana dahil maling lalaki pa ang napili nito at napakasalan dahil ang asawa nito, hindi lang babae ang hanap kundi pati lalaki. Siguro karma na rin iyon ni Diana. Ambisyosa kasi at mapanakit sa damdamin ng iba.

  Tunay ngang wala ka ng pakielam sa kung sino man ang kapareha mo basta tinablan ka ng libog. Sandali niya tuloy nakalimutan kung ano nga ba talaga ang tunay niyang pakay.

  Napatingin si Anton sa exit ng bar, nakita niya si Harold na papalabas na kasama ang kaibigan nito, Hindi ito nakatingin  sa kanya kasi nakikipagkwentuhan ito sa kaibigan. Nagtatawanan pa. Muli, naisip niya ang totoong pakay niya kay Harold.

  “Ngayong nagkaharap na tayo… Oras na para ituloy ko pa ang iba kong plano na tiyak, ikagugulantang ninyo…” sabi ni Anton sa kanyang sarili.

  -KATAPUSAN NG IKAPITONG KABANATA-

#TheBrokenMansGame

IKAWALONG KABANATA: ANG MAINIT NA PAGHAHARAP

  Nakatingin si Harold sa malawak na kalangitan kung saan nagkalat ang mga makikislap na mga bituin at ang maliwanag na kabilugan ng buwan. Nakatayo siya ngayon sa terrace ng mansion. Malalim ang kanyang iniisip.

  Hanggang ngayon, hindi maalis sa isipan niya ang nangyari noong nakaraang gabi sa bar. Hindi maalis sa isipan niya ang gwapong mukha ni Anton at ang mga ginawa niya rito.

  Aminado siya, talagang nagwapuhan siya kay Anton. ‘Yung tipong unang nakita pa lamang niya ang angking kagwapuhan nito, para na siyang nakainom ng isang nakakalasong kemikal na siyang nagpalambot at unting-unting tumutupok sa kanya. Hindi rin niya alam nung mga panahong iyon kung bakit kasing bilis yata ng race car ang tibok ng kanyang puso.

  Hindi naman siya iyong tipo ng bisexual na bumibigay kaagad pagdating sa lalaki. Minsan, nakakapagpigil pa siya at namimili pero noong nakita niya si Anton, lahat ng pagpipigil na kaya niyan gawin, hindi niya nagawa. Napakalakas ng epekto nito sa kanya to the point na pati ang matigas na panlabas na anyo niya, biglang nawala. Hindi niya alam kung bakit ganun na lamang kalakas ang epekto nito sa kanya na hanggang ngayon, ramdam na ramdam niya pa rin.

  Napatingin si Harold sa kanyang palad. Hanggang ngayon, ramdam na ramdam pa rin niya sa mga palad na ito kung gaano katigas at kalaki ang pagkalalaki ni Anton. Parang ang palad niya mismo ang siyang kumabisa sa itsura at laki ng pagkalalaki nito. Ang init at ang dulas ng katas nito na parang nakabakas pa rin sa kanyang mga palad. Hindi tuloy niya naiwasang hindi tigasan sa sarili. Parang ground lamang na bigla na lamang nagpatayo ng kanya. Napahawak rin siya sa kanyang labi, hanggang ngayon, ramdam pa rin niya ang sarap ng labi nito.

  Napailing-iling si Harold. Hindi na dapat niya iniisip si Anton at ang mga ginawa nila. Nakalipas na iyon at hinding-hindi na mauulit pa. Napasimangot si Harold. Hindi niya alam kung bakit sinasabi ngayon ng isip niya na parang gusto niyang maulit iyon kahit na malinaw naman sa isipan niya na hindi pwede. Kasalanan na nga iyong ginawa niya dahil naturingan pa naman siyang may asawa at anak tapos pinagpipilitan pa rin ng isipan niya na dapat maulit iyon.

  Naputol ang malalim na pag-iisip ni Harold ng maramdaman niyang may yumakap mula sa kanyang likuran. Sa amoy pa lamang ng pabango nito, alam na niya kung sino.

  “Ang lalim naman ng iniisip ng hubby ko… Care to share?” sabi ni Diana. Sinandal nito ang ulo sa malapad na likod ni Harold. Pareho ng nakasuot ng pantulog ang dalawa.

  Napabuntong-hininga si Harold. Narito ang asawa niya, iba naman ang nasa isipan niya.

  “Nothing… May iniisip lang tungkol sa kumpanya…” pagpapalusot na sabi ni Harold. “Teka nga, gabi na huh, bakit hindi ka pa natutulog?” tanong pa ni Harold kay Diana.

  Napatingin si Diana kay Harold kahit na nakatalikod ito sa kanya. “Bakit ikaw? Hindi ka pa rin naman natutulog huh?...” sabi ni Diana. Napangiti ito at mas hinigpitan ang yakap sa asawa. “Saka hindi ako sanay ng hindi ka katabi sa pagtulog kaya hindi pa ako makatulog…” malambing pa nitong wika.

  Napangiti ng tipid si Harold. “Ikaw talaga… Oo nga pala, si Kiel?” tanong ni Harold. Ang tinutukoy nito ay ang anak nilang si Kiel.

  “Ayun… Tulog na kanina pa… Kaya matulog na rin tayong dalawa para maaga tayo magising bukas.” Sabi ni Diana.

  Napatango na lamang si Harold sa asawa at tinanggal na ang mga braso ni Diana na nakayakap sa kanya at humarap dito. “Halika na wifey, matulog na tayo…” sabi nito sabay hawak sa kanang kamay ng asawa at bahagya ng hinila para mapasunod at maglakad na sila papuntang kwarto nila.

- - - - - -- - - - - - -

  “Dito na lang manong…” sabi ni Anton sa driver sabay bigay ng bayad niya rito.

  Bumaba na siya ng taxi na sinakyan. Sinarado ang pinto nito pagkatapos ay umalis na ang taxi.

  Napatingin si Anton sa malaking mansion na nasa tapat lamang nang binabaan niya. Napangiti siya ng mapait.

  “Buhay prinsesa ka na siguro rito noh… Kunsabagay, wala nga namang kahirap-hirap maging prinsesa kung gagamitin mo ang kalandiang taglay mo…” sabi ni Anton sa sarili.

  Hindi maikakaila ni Anton na namangha siya sa laki at ganda ng mansion. Ngayon lang kasi siya nakakita ng ganitong klase ng bahay. Ang alam niya kasi, sa pelikula o teleserye lamang siya nakakita ng ganitong klase ng bahay pero ngayon, kitang-kita na ng kanyang mga mata.

  Napatingin si Anton sa malaking gate ng bahay. Napangiti muli siya pero this time, ngiting tagumpay na.

  “WANTED… DRIVER…” pagbasa ni Anton sa nakapaskil sa gilid ng gate. “Mukhang mas mapapadali na ang pagpasok ko sa buhay nila… Mukhang sang-ayon sa akin ngayon ang tadhana ah…” sabi pa nito.

  Lumapit si Anton sa gate ng mansion. Mabuti na lamang at lagi siyang handa dahil may dala siyang resume. Siyempre, dapat kapag may pinaplano ka, dapat hindi lang puro plano dapat handa ka rin na gawin ang plano mo.

  “Anong kailangan mo?” may biglang sumulpot na guard at lumapit sa kanya. Maangas magsalita ang isang ito eh hindi naman kagwapuhan.

  Napatingin si Anton sa guard. “Available pa ba ito?” tanong ni Anton at itinuro ang placard na nakapaskil. “Mag-aapply sana ako…” sabi pa nito.

  “Marunong ka bang mag-drive ng mamahaling kotse?” maangas na tanong nito.

  Nangunot ang noo ni Anton. Huwag siya nitong inisin umagang-unaga baka dumanak ang dugo. “Pre… Sa tingin mo ba mag-aapply ako kung hindi ako marunong mag-drive? Saka ano bang pinagkaiba ng mamahaling sasakyan sa ordinaryo? Pareho lang naman iyon na dina-drive di ba?” maangas rin na sabi ni Anton. Tinapatan na niya ang angas nito.

  Napatango na lamang ang sekyu. “May dala ka bang bio-data?” tanong nito.

  Napangiti si Anton. “Meron…” sabi nito sabay tanggal sa likuran ng nakasukbit na dala niyang bagpack at hinawakan ito. Binuksan at kinuha mula roon ang dala niyang resume. “Oh…” sabi ni Anton sabay abot sa sekyu.

  Tiningnan at binasa muna ito ng sekyu. Napatango ito.

  “Sige pasok ka… Kailangan na kailangan rin kasi ngayon nila Ma’am ng driver…” sabi nito at iyon nga, binuksan nito ang maliit na gate na nasa tabi ng malaking gate at doon siya pinapasok.

  Pagkapasok ni Anton sa loob, hindi nga siya nagkamali na mas maganda talaga ang mansion kapag nakapasok ka sa loob. Bubungad kasi sayo ang mala-hardin ng eden na garden ng mansion. Ang daming puno, halaman at mga bulaklak. Nababalutan naman ng Bermuda grass ang magkabilang gilid na bahagi ng lupa at sa gitna nito ay isang malawak sementadong daan kung saan tumutuloy patungo sa pintuan ng mansion at sa iba pang bahagi ng bakuran. Sa gitna pa nga may isang malaking fountain ng anghel.

  Napalingon si Anton ng makita niya ang isang babaeng nakaupo sa coffee table na nasa garden rin. Nagkakape ito habang nagbabasa ng diyaryo. Doon sila lumapit ng sekyu.

  “Ma’am… May nag-aapply po bilang driver…” sabi ng sekyu sa babae.

  Napatigil ito sa pagbabasa at tumingala na tumingin sa kanila. Maganda ang babae kahit na alam ni Anton na may edad na ito. Mukha kasing veteran actress ang itsura nito.

  ‘Ilan kayang botox ang tinusok sa katawan nito para magmukha pa ring bata?’ tanong ni Anton sa kanyang isipan habang natatawa.

  Napangiti sa kanila ang babae at tumayo ito. “Mabuti naman at may nag-apply na rin sa wakas… Alam niyo kasi, ang tagal na naming naghahanap ng driver pero wala namang nangangahas mag-apply dito… Ewan ko ba…” sabi ng babae. Tumingin ito kay Anton. “Ikaw ba ang nag-aaply?” tanong nito.

  Tumango si Anton. “Yes Ma’am…” magalang na sagot ni Anton.

  “Ma’am… Ito po iyong bio-data niya…” sabi ng sekyu sabay abot nito sa babae. Tinanggap naman ito ng huli.

  Napangiti ang babae sa sekyu. “Salamat… Sige maaari ka ng bumalik sa pwesto mo.” Sabi ng babae.

  “Sige po Ma’am… Maiwan ko na ho kayo…” sabi ng sekyu at umalis na nga. Naiwan na lamang doon ay si Anton at ang babae.

  Tiningnan at binasa ng babae ang hawak na papel na resume ni Anton.

  “Anton Dela Cruz, 25 years old…” may kalakasan ang boses na basa nito sa nakasulat. Nagpatuloy nitong binasa ang mga nakasulat pero tahimik na siya.

  Pagkatapos magbasa ay muli itong tumingin kay Anton na may nakaguhit na ngiti sa labi. “Based on your profile, I admit na marunong ka naman na mag-drive kaya bilang talagang naghahanap kami ng driver ngayon, kukunin ka na namin…” sabi ng babae.

  Napangiti ng malawak si Anton. “Talaga ho?” tanong nito.

  Tumango si ang babae. “Yes… You’re hired…” sabi nito.

“ By the way… Ako nga pala si Esmeralda… Ang isa sa magiging amo mo… ‘Yung dalawa pa, ‘yung anak ko at ang manugang ko… Kami lang naman ang ipagdadrive mo rito.” Sabi ni Madam Esmeralda.

  Tumango si Anton sa sinabi ng babae.

  “Saka isa pa… during your working days… dito ka sa mansion matutulog, particular sa workers area na naka-aasign sa bawat trabahador namin dito. May mga sari-sarili kayong kwarto rito…. In short, magiging stay in ka rito sa bahay… Pero huwag kang mag-alala, kapag day-off mo naman, pwede kang umuwi sa bahay mo… Saka huwag kang mag-alala, malaki ang kwarto at kasyang-kasya ka…” pabirong sabi ni Madam Esmeralda. Natawa lang rin si Anton. ‘Mukhang mabait at palabiro ang nanay ni Harold huh…’ sabi ni Anton sa kanyang isipan. Siyempre, alam na niya na ito ang ina ni Harold nung una pa lang.

  “Oo nga pala, regarding your salary… Pag-usapan na lang natin iyon sa mga susunod na araw… It’s that ok?” tanong ni Madam Esmeralda. Tumango na lamang si Anton sabay ngiti.

  Habang sila’y nag-uusap, may lumapit na isang may katandaan ng katulong. Napatingin tuloy sila rito.

  “Ma’am… Pinapatawag po kayo ni Ma’am Diana, handa na raw po ang almusal…” sabi ng katulong.

  “Ah ganun ba… Sige susunod na kami…” sabi ni Madam Esmeralda. Nag-bow naman ang katulong bilang paggalang pagkatapos ay umalis na rin ito. Muling napatingin si Madam Esmeralda kay Anton. “Saktong-sakto… Nagluto ang manugang ko… Halika at sumabay ka na sa amin mag-almusal…”

  Napailing-iling si Anton. “Huwag na po… Nakakahiya naman…”

  “No… insist… Saka para maipakilala na rin kita sa mga magiging amo mo dito sa mansion…” sabi ni Madam Esmeralda. “Now let’s go…” sabi nito. Napabuntong-hininga na lamang si Anton at sumang-ayon sa sinabi ng amo.

  Nauna ng maglakad si Madam Esmeralda at nakasunod rito si Anton. Lihim na napangiti ng mapait si Anton. ‘Ipinagluluto mo pa talaga sila huh… Mabuti pa sila, nakakatikim ng mga luto mo samantalang ako, hindi…’ sabi ni Anton sa kanyang isipan. ‘Pero ngayon, makakatikim na rin ako… Ano kayang mas masarap? Iyong putahe na inihahain mo sa mesa o ‘yung inihahain mo sa kama?’ tanong pa ni Anton sa isipan.

  Pagkapasok  nila sa loob ng mansion ay namangha na naman si Anton sa ganda ng loob. Para tuloy siyang pumasok sa isang libro ng fairy tale… Mala-fairy-tale kasi ang ganda ng loob ng mansion.

  “Halika na at doon ang dining room…” sabi ni Madam Esmeralda ng tumingin siya kay Anton at itinuro ng daliri niya kung nasaan ang dining room. Tumango na lamang si Anton at sumunod dito.

  “Ma…” sabi ni Diana ng makita niyang nakapasok na sa dining room si Madam Esmeralda pero napahinto siya at nanlaki ang mga mata niya ng makitang nakasunod rito si Anton. Literal na nanlaki ang mga mata niya. Nanigas sa kanyang kinatatayuan.

  “Wow! Mukhang masarap ang niluto mo Diana…” sabi ni Madam Esmeralda at kaagad na itong naupo sa upuan na nasa hapag-kainan. Nakahanda na sa mesa ang lahat ng pagkain at mga gagamitin. Hindi napansin ng Madam ang reaksyon ni Diana.

  Nang mapansin ng Madam na hindi nagsalita si Diana tungkol sa sinabi niya ay napatingin siya rito. Nangunot ang noo niya dahil sa reaksyon ni Diana. Nagtataka marahil. Pero hindi na lamang niya iyon pinansin at tumingin kay Anton.

  “Oo nga pala… Siya si Anton, ang bago nating driver…” pagpapakilala ni Madam Esmeralda kay Anton kay Diana.

  Bumalik sa sarili si Diana at napatingin kay Madam Esmeralda. “Bagong driver ho?” tanong nito.

  Tumango si Madam Esmeralda. “Yup… Oh Anton, halika na at saluhan mo na kami sa pagkain… Oo nga pala, si Harold?” tanong ni Madam Esmeralda kay Diana na hindi man halata pero kinakabahan.

  “Ah… Eh… Nasa kwarto po ni Kiel… Teka lang po tatawagin ko…”sabi ni Diana at kaagad na umalis sa dining room.

  Napangiti si Anton sa nakitang reaksyon ni Diana ng makita siya. ‘Ang lakas pa rin pala ng epekto ko sayo…’ sabi nito sa isipan. Biglang napalitan ng pagtataka ang expression ng mukha niya. ‘Oo nga pala, sino si Kiel?’ tanong pa nito sa isipan.

  “Anton… Halika na at maupo ka na…” pag-aanya muli ni Madam Esmeralda kay Anton na walang kaalam-alam sa nangyayaring tension ngayon.

  Naupo na nga si Anton sa upuan na isang upuan ang pagitan mula sa inuupuan ni Madam Esmeralda. Mahaba kasi ang lamesa kaya marami rin ang upuan na meron dito.

  Napatingin si Madam Esmeralda kay Anton. “Oo nga pala, nabasa ko kanina sa resume mo na single ka… Ibig sabihin hanggang ngayon hindi ka pa rin nag-se-settle down?” tanong ni Madam Esmeralda kay Anton.

  Napangiti si Anton ng mapait. “Dapat po sana… Kaso may nangyari kaya ngayon, single pa rin ako…” sabi ni Anton.

  “Ah… Do you mean dapat ikakasal ka na? Ganun ba?” tanong ni Madam Esmeralda. Tumango si Anton.

  Napatango na lang rin si Madam kay Anton at nagpatuloy na sa pagkain. “Ito oh… Masarap ito, I’m sure magugustuhan mo…” sabi ni Madam Esmeralda sabay bigay kay Anton ng isang mangkok ng caldereta para kumuha ito.

  “Salamat po…”medyo nahihiyang sabi ni Anton habang tinatanggap ang mangkok. Kumuha siya ng konting portion nun pagkatapos ay inilapag na muli niya sa mesa ang mangkok.

 “MA!” napalingon si Madam Esmeralda ng marinig niyang sumigaw si Harold na papunta na ngayon sa dining area. Buhat-buhat nito si Kiel. Napalingon rin si Anton at gaya ng reaksyon ni Diana ng makita nito si Anton, ganun rin si Harold. Napahinto pa nga ito sa paglalakad dahil sa gulat na makita ang lalaking hindi na naalis sa kanyang isipan. Bumalik na naman sa isipan niya ang lahat ng nangyari. Napalunok tuloy siya ng laway dahil parang mas gumwapo pa ito sa mga paningin niya. Napangiti naman si Anton sa naging reaksyon ni Harold nang makita siya nito. ‘Mukhang hindi niya pa ako nakakalimutan huh…’ sabi nito sa kanyang isipan.

  “Hubby?” sabi ni Diana sa asawa. Bumalik naman sa sarili si Harold at pinilit niya na huwag magpahalata na naaapektuhan siya sa presensya ngayon ni Anton. ‘Bakit siya nandito?’ tanong ni Harold sa kanyang isipan.

  Naglakad na muli sila Harold at Diana palapit kay Madam Esmeralda. “Ay! Tulog na tulog naman ‘yang apo ko…” tuwang-tuwa na sabi ni Madam Esmeralda habang nakatingin sa apo na buhat-buhat ni Harold.

  Bahagyang nawala ang ngiti sa labi ni Anton. ‘May anak na pala sila…’ sabi ni Anton sa kanyang isipan at napa-buntong-hininga… ‘Parang dati lang, pangarap ko na magkaroon ng anak… Noong mga panahong kami pa ni Diana…’ sabi pa nito sa kanyang isipan.

  “Oo nga pala…” sabi ni Madam Esmeralda sabay tingin kay Anton. “Anton this is my son, Harold and ito naman iyong asawa niya, si Diana… Sila rin iyong mga ipagdadrive mo kung kailangan… And Harold and Diana, this is Anton, ang bago nating driver…” pagpapakilala ni Madam Esmeralda sa kanila.

  Naupo sila Diana at Harold na buhat si Kiel sa katapat na dalawang upuan. Magkatabi ang mga ito.

  “Ma… Bakit mo naman siya tinaggap kaagad? Marunong ba ‘yan mag-drive?” may pagkainis na tanong ni Harold. Ewan ba niya kung bakit siya naiinis. Hindi rin siya ngayon makatingin kay Anton.

  “Bakit iho? May problema ba sa kanya? Saka hindi ko naman siya tatanggapin kung hindi siya…”

  “Marunong ho akong mag-drive…” sabat kaagad ni Anton habang nakatingin ng may ngiti sa labi kay Harold. Napatingin rin sa kanya si Harold ngunit huli na para iwasan niya muli ito ng tingin kasi nabihag na naman siya sa ganda ng ngiti nito sa kanya. “Kahit ano pa pong klase ng pagdadrive, kaya ko… Saka kahit saan…” sabi pa nito pero may laman.

  Lihim na napalunok ng laway si Harold. Todo-todo ngayon ang kaba na nararamdaman niya.

  Si Diana naman ay todo rin ang kaba kaya hindi niya rin napapansin ang kakaibang ikinikilos ng asawa. Hindi rin ito makatingin kay Anton. Iniisip niya kung paano kapag may nakaalam ng dating ugnayan nila ni Anton? Naku patay na siya.

  Nagpatuloy sa pagkain ang lahat at sa pagkwekwento si Madam Esmeralda at hindi man lang alintana at napapansin ang kakaibang ikinikilos ng tatlo na pawang magkakakilala na.

  ‘Mukhang wala pa sa kanilang dalawa ang nakakaalam kung anong klase kang babae… Diana…” sabi nito sa isipan habang palihim na tumitingin kay Diana. Lihim na napangiti.

- - -  - - - - - - - - - - - -

  “Bakit ka nandito?” Anong ginagawa mo dito?” sunod-sunod na tanong ni Diana kay Anton na sinundan niya rito sa garahe ng mansion. Medyo malayo ang garahe sa kung saan nakatirik ang mansion pero nasa loob pa rin naman ito ng bakuran. Walang makakarinig sa magiging usapan nila.

   Napatingin si Anton kay Diana. Nangunot ang noo nito. “Ma’am? Ano pong ibig ninyong sabihin…”

  “At ngayon… May amnesia ka na? Kailan pa?” sabat kaagad ni Diana. Mataray at may galit.

  Natawa ng pagak si Anton. Lumapit ng bahagya sa dating nobya na nagpaatras naman sa huli. “Kahit kailan talaga, napakataray mo…” sabi ni Anton. “Kaya siguro nainlove ako ng todo sayo…”

  “Tumigil ka na!” pasigaw na sabi ni Diana. “Ano bang ginagawa mo dito huh? Sinusundan mo ba ako?” tanong ni Diana.

  Muling natawa si Anton sa sinabi ni Diana. “Ikaw? Susundan ko? Bakit naman? Di ba matagal naman na tayong tapos so ano pang dahilan para magpakatanga pa akong sundan ka?” tanong ni Anton. Bahagyang napahiya si Diana sa sinabi ni Anton pero hindi niya pinahalata.

  “Yun naman pala eh… Kung hindi mo ako sinusundan, Bakit ka nandito huh?” tanong muli ni Diana.

  “Naghahanap ako ng trabaho saktong nadaan ako dito…”

  “Oh c’mon Anton! Sinong niloko mo! Ang dami-daming pwedeng mapasukang trabaho… Dito mo pa talaga napili? Para ano? Para sundan ako?” sabi ni Diana.

  “Sinabi ko na sayo na hindi kita sinusundan Diana… Saka ano bang pakielam mo kung dito ko gusto? May magagawa ka ba?” tanong ni Anton. Tumataas na rin ang boses nito dahil sa inis na nararamdaman kay Diana.

  “Oo! May magagawa ako…”

  “At anong magagawa mo? Sa tingin mo ba mapapaalis mo ako rito ng madalian? Bakit? Kasi asawa at manugang ka ni Madam Esmeralda? Oh Diana… Baka nakakalimutan mo na asawa at manugang ka lang… Hindi ikaw magpapasweldo sa akin kaya wala kang karapatan…” sabi ni Anton. Lumapit muli ito ng bahagya kay Diana at napaatras na naman ang huli. “Tandaan mo… Asawa ka lang… Huwag kang maniwala na kapag ikinasal ka sa isang mayaman… sayo na rin ang kung anong meron siya… Tanga lang ang naniniwala doon…” sabi pa nito.

  Napabuntong-hininga si Diana. Kinakalma niya ang sarili niya.

  “Oo nga pala… May anak na pala kayong dalawa? Ang saya niyo na pala noh… Dati pangarap ko na magkaroon ng anak sayo…”

  “Tumigil ka Anton!” galit na sambit ni Diana. “Ito ang tandaan mo… Kung ano mang binabalak mo… Itigil mo na kung ayaw mong ako ang makalaban mo…” galit pa na sambit nito.

  Napangiti ng sarcastic si Anton. “Pinagbabantaan mo ba ako?” tanong ni Anton.

  “Oo…” nanlalaki na ang mga mata ni Diana sa galit habang nakatingin kay Anton.

  Napangiti si Anton. “Ang tapang mo rin noh… Kunsabagay… Talagang tatapang ka kapag may pera na ang bulsa…” sabi ni Anton. Tumitig ito sa mga mata ni Diana. May galit. “Pero may pera ka man ngayon… Hindi ako natatakot sayo… Saka isa pa, huwag na huwag ako ang pagbantaan mo… Ikaw dapat ang pagbantaan ko dahil isang maling kilos ko lamang o may gawin man ako laban sayo… boom! Maraming mawawala sayo… Kaya matakot ka na…” sabi ni Anton. Ewan ba niya pero ngayong kaharap na niya si Diana, bigla na lamang nawala ang pagmamahal na nararamdaman niya para dito sa halip ay napalitan ito ng matinding galit. “Kaya huwag na huwag mo akong pakikielaman kung ayaw mong may gawin ako na magiging dahilan ng pagkasira mo sa mga mata nila…” sabi pa nito.

  Hindi pinahalata ni Diana na natatakot siya sa mga maaaring gawin ni Anton. Hindi niya dapat na ipakita rito na natatakot siya kasi kapag nakita ito ni Anton, maaaring ito ang gamitin ng lalaki para mapasuko siya. Hindi niya hahayaan na masira nito ang lahat ng pinaghirapan niya para lamang mapunta siya sa kung ano man siya ngayon.

  Lumapit si Anton kay Diana. Umatras muli si Diana pero nasa dead end na siya. Hindi na siya nakaatras pa sa halip ay napasandal na ito sa pader. Lumapit pa ng todo si Anton kay Diana at halos nagkadikit na ang tungki ng kanilang mga ilong dahil sa sobrang lapit ng mukha nila sa isa’t-isa. Wala nang nagawa pa si Diana.

  Inilapat ni Anton ang magkabilang kamay sa pader. Nasa magkabilang gilid ito ni Diana kaya nahaharangan siya ngayon ng matitipunong bisig ng binata. Amoy na amoy na ni Diana ang mabango nitong hininga. Amoy menthol candy.

  “Alam mo ba na miss na miss na kita?” sabi ni Anton habang titig na titig sa mga mata ni Diana. Napaiwas naman ng tingin ang huli. “Pero sayang nga lang at kasal ka na… Di bale… Pwede naman akong maging kabet mo basta makasama lang kita…” sabi pa nito. Mapang-akit.

  “Tumigil ka na… Kung ano mang laro itong nilalaro mo, huwag mo na akong idamay…” sabi ni Diana habang iwas pa rin ang tingin kay Anton.

  Lumayo si Anton kay Diana. Natawa ito. “Laro? Kunsabagay… masarap maglaro kaya gusto kong ipagpatuloy lang ito…” sabi nito.

  “Oo nga pala… Bago ko makalimutan… Congrats sayo at sa asawa mo…” sarcastic na sabi ni Anton. “Daig mo pa ang mangingisda sa laki ng nabingwit mong isda… Tiba-tiba ka na…” huling sabi pa nito bago tumalikod at lumabas ng garahe at naglakad na palayo.

  Napabuga ng hangin si Diana. Tumingin siya sa nakatalikod na si Anton na naglalakad na palayo.

  “Gusto mo ng laro? Sige pagbibigyan kita…” galit na sabi nito sa sarili. Hindi pwedeng si Anton lamang ang makakasira ng lahat ng ginawa niya.

-KATAPUSAN NG IKAWALONG KABANATA-

#TheBrokenMansGame

IKASIYAM NA KABANATA: PANG-AAKIT

  Pababa na ng hagdanan si Harold. Nakasuot na ito ng itim na coat, puting polo sa loob, kulay sky blue na tie, black pants and a shiny pair of black shoes at hawak naman nito sa kaliwang kamay ang kanyang itim na attaché case. Handa na ito para pumasok sa opisina. Pumunta si Harold sa living room.

  “Ma… Nasaan si Mang Tomas? Magpapahatid sana ako sa kanya sa opisina…” sabi niya sa kanyang ina na ngayon ay nasa living room at nakaupo sa sofa at nakadekwatro pa habang nagbabasa ng magazine.

  Napatingin sa kanya si Madam Esmeralda. “Si Mang Tomas? Ah sinamahan si Aling Tessa mamili sa grocery… Bakit ka magpapahatid anak? Akala ko ba ayaw mo na ng ipinagdadrive ka pa?” tanong ng ina sa kanya.

  “Ah kasi Ma… Medyo masama ang pakiramdam ko…”

  “Masama ang pakiramdam mo hubby?” biglang sumulpot naman si Diana sa living room. May dala itong dalawang tasa ng kape na nakalagay sa tray at inilapag sa gitnang mesa na nasa living room.

  Tumango naman si Harold. Lumapit sa kanya si Diana at inilapat ang palad nito sa kanyang noo. “May sinat ka huh… Huwag ka na kaya munang pumasok ngayon…” may pag-aalalang sabi nito.

  Umiling-iling muna si Harold bago nagsalita. “Hindi pwede wifey… Maraming dapat asikasuhin ngayon na kailangan ako… Huwag kang mag-alala, malayo naman sa bituka ito… Sinat laki lang ito…” nakangiting sabi ni Harold. “Ang isipin mo ay si Kiel, pinadede mo na ba siya?” tanong pa ni Harold.

  “Oo naman… Tulog na naman nga sa crib niya eh…” nakangiting sagot ni Diana. Tumango na lamang si Harold sa sinabi ng asawa.

  “Gusto mo ipatawag ko si Anton para siya na lang ang mag-drive ng kotse para sayo…”

  “Huwag na Ma… Ako na lang ang tatawag…” sabi kaagad ni Harold at hindi niya alam kung bakit iyon ang lumabas sa kanyang bibig. Iniiwasan niya nga itong makita ngayon eh tapos siya pa ang nagpresinta para tawagin ito. Mabuti na lamang at walang napapansing kakaiba ang dalawa sa ikinikilos ni Harold kapag nakikita niya ito at nababanggit ang pangalan ni Anton.

  “Ok… Bahala ka…” sabi ni Madam Esmeralda.

  Nagpaalam na muna si Harold sa dalawang babae sa buhay niya bago lumabas ng mansion at tinungo ang likurang bahagi ng mansion kung saan doon naman nakatayo ang may kalakihang bahay na siyang nagsisilbing tirahan ng mga tagasilbi at trabahador sa mansion. May dalawa itong palapag at lahat ng trabahador sa mansion ay may sarili ng mga kwarto rito. Idinesenyo talaga ang bahay na ito para sa mga trabahador na namamasukan sa mansion.

  “Saan ang kwarto dito ni Anton?” tanong ni Harold pagkapasok niya ng bahay ng mga trabahador sa papalabas naman ng bahay na si Gemma, isa sa mga katulong nila.

  “Ah sir… doon po…” sabi ni Gemma sabay turo sa kaliwang bahagi ng bahay, ikalawang pintuan.

  “Ah sige, salamat…: sabi ni Harold at umalis na nga ang katulong na napagtanungan niya at siya naman ay tuluyan ng pumasok sa loob ng bahay at tinungo ang itinurong pintuan kung saan iyon raw ang kwarto ni Anton.

  TOK! TOK! TOK! TOK! Pagkatok ni Harold sa pintuan ng kwarto ni Anton.

  Naalimpungatan naman si Anton dahil sa lakas ng pagkatok sa pintuan. Naputol tuloy ang mahimbing niyang pagtulog.

  Kaagad siyang naupo sa hinihigaang kama na hindi naman kalakihan. Napahikab at kinusot ang mga mata at inadjust ang mga mata sa liwanag na nanggagaling sa bintana ng kwarto niya. “Umaga na pala…” sabi ni Anton sa sarili at natawa. Trabahador pa naman siya tapos mas nauna pa yata ang amo niya na magising kaysa sa kanya.

  Tinatamad na umalis ng kama si Anton at naglakad patungo sa pintuan para pagbuksan kung sino man ang kumakatok.  Pagkabukas, nabungaran niya si Harold na mukhang natulala yata ng makita siya.

  Pagkabukas ni Anton ng pintuan ay halos matulala si Harold sa kanyang nakitang ayos nito. Sunod-sunod tuloy ang paglunok niya ng laway at parang nawala ang sama ng pakiramdam niya at napalitan ito ng init ng katawan nang makita si Anton.

  Napaka-hot nitong tingnan. Gulo-gulo ang ayos ng buhok at naniningkit pa ang mga mata dahil sa bagong gising nga lang ito. Kahit bagong gising, napaka-gwapo ng mukha nito. Wala itong suot na damit pang-itaas at ang tanging saplot lamang nito ay ang suot na boxers na kulay gray. Talagang natulala siya sa ganda ng katawan nito na pantay pa ang morenong kulay, nakita niya ang malagong buhok nito sa kili-kili nang itaas nito ang kaliwang braso at kamay nang magkamot ito ng ulo, parang ang sarap amuy-amoyin. Malapad ang magkabilang balikat, Matigas at mamasel ang mga braso nito na parang kay sarap ipangyakap. Maumbok at pawang matigas ang magkabilang dibdib na may magkabila ring nipples na hindi ganun kalaki at may pagka-brown at nang mapababa pa ang tingin niya, nakita niya ang anim na pandesal nito at ang pinong buhok nito sa ibaba ng pusod na tumutuloy ang tubo pababa sa loob ng boxers nito at nakita niya na mistulang naka-flag ceremony ang itinatago nitong pagkalalaki dahil bukol na bukol iyon sa suot na boxers. Pati ang pawang matitigas at mamasel nitong mga hita at binti ay hindi niya naiwasang hindi tingnan. May mga pinong balahibo rin doon. Napalunok na naman muli si Harold. Halatang walang suot na brief ang lalaki. Mabuti na lamang at hindi siya pawisin na tao kundi, siguradong babaha ng pawis dito dahil sa init na nararamdaman niya. Para kasi siyang nakakita ng real-life Adam.

  Napangiti naman si Anton sa nakitang reaksyon ni Harold nang makita siya. Hindi naman sa sinadya niya na ipakita rito ang ganda ng katawan niya, sanay lang kasi siya na walang suot na damit kapag natutulog. At hindi rin naman niya sinasdya na ipakita ang laki ng kung ano mang nasa loob ngayon ng boxers niya, sadya nga lang talaga na natural na sa mga lalaki na manigas ang laman kapag bagong gising. Saktong wala pa siyang suot na brief kasi hindi naman talaga siya nagbi-brief kapag natutulog. Kasalanan ba niya na sadya yatang malakas ang epekto niya sa lalaking amo niya?

  Napalitan ang expression  ng mukha ni Anton. Kunwari ay nagtataka ito kung bakit nasa tapat ng kanyang pinto ang kanyang amo at kinakatok siya. Talagang ikinunot niya ang kanyang noo at pinagsalubong ang may kakapalan na kilay. Inilapat ang kaliwang kamay sa hamba ng pinto at tumayo nang maayos.

  “Sir?...” sabi ni Anton at iwinagayway pa ang kanang kamay nito sa harapan ng nakatulalang si Harold. Bumalik naman sa sarili si Harold at iniwas ang tingin kay Anton. Pinilit niya ang sarili na iwasan na mapatingin sa katawan at bukol nito.

  “Bakit po kayo nandito sir? May kailangan ho ba kayo?” kalmado ang boses na tanong ni Anton. Mas lalo naman yatang nag-init ang pakiramdam ni Harold ng marinig niya ang boses nito. Ang sarap palang pakinggan ang boses nito kapag bagong gising. Kumabaga, bed room voice.

  “Ah… Eh…” hindi alam ni Harold kung bakit siya kinakabahan ngayon. ‘Bakit ako kinakabahan? Ako ang amo pero mistulang ako pa yata ang natatakot sa kanya…’ sabi nito sa isipan. ‘Natatakot nga ba ako?’ tanong pa nito sa isipan.

  “Sir…”

  “Ah… eh.. Wala kasi si Mang Tomas kaya ikaw na muna ang maghatid sa akin sa opisina… Kung pwede lang…” sabi kaagad ni Harold ng hindi tumitingin kay Anton.

  Napangiti si Anton. “Opo naman sir… Pwedeng-pwede…” sabi ni Anton. Bahagya itong lumapit kay Harold kaya napaatras naman ng konti si Harold. Napadikit kasi ang matipunog dibdib ni Anton sa kanyang kaliwang braso.

  “Sir… Bakit hindi kayo makatingin sa akin? Hindi niyo ba gusto iyong nakikita niyo na minsang nahawakan niyo na rin naman?” mapang-akit ang boses na bulong ni Anton sa amo.

  Napalayo si Harold kay Anton. Nagpalingon-lingon sa paligid. Mabuti na lamang at walang tao. Napabuntong-hininga siya.

  “Bilisan mo na lang mag-ayos ng sarili baka malate ako… Hihintayin na lamang kita sa mansion…” sabi kaagad ni Harold at walang tingin-tingin na inwan na si Anton.

  Nakasunod naman ang tingin ni Anton kay Harold na papalabas na ng bahay habang natatawa.

  “Iba talaga ng karismang taglay ko! Pati ang gwapong tulad mo, hindi nakaligtas…” natatawa pa nitong sabi bago muli pumasok sa kwarto nito at nag-ayos na nga ng sarili.

- - - - - -  --  - - --  - -- -

  Kasalukuyang nasa daan na ngayon sila Harold at Anton. Si Anton ang nagda-drive ng kotse habang nakaupo naman sa passenger seat si Harold. Iniiwasan ni Harold na mapatingin kay Anton. Sa tuwing makikita niya kasi ito, lagi na lamang niyang nakikita ang hubad nitong katawan kahit ang totoo naman ay nakasuot na ito ng damit. Napabuntong-hininga siya ng malalim.

  “Ang lalim niyan sir huh… Ilang feet?” pabirong tanong ni Anton kay Harold. Nakangiti ito habang nasa daan naman ang tingin.

  Hindi sumagot si Harold. Tumingin lamang ito sa labas ng bintana.

  “Ikaw nga Anton… Umamin ka sa akin…”

  “Anong aaminin ko Sir?” tanong kaagad ni Anton at sandaling tumingin sa hindi mapakaling si Harold. Binalik rin nito ang tingin sa daan.

  Napabuntong-hininga muli si Harold. Hindi ba niya alam pero napakalakas ng kutob niya na kilala siya nito kahit na nung bago pa mangyari ‘yung sa bar.

  “Nung una tayong magkita sa bar… Kilala mo na ba ako nun huh kaya nilapitan mo ako?” tanong ni Harold.

  Nagsalubong ang magkabilang kilay ni Anton. “Correction Sir… Kayo ang lumapit hindi ako…” sabi ni Anton nang nakangiti.

  Napahiya ng konti si Harold sa sagot ni Anton sa kanya. “Ok! Ok! Ako nga ang lumapit kasi tinitingnan mo ako… So ito ang tanong, kaya mo ba ako tinitingnan nung mga oras na iyon kasi kilala mo na ako?” tanong nito.

  “Sir… Di ba sinagot ko na ang tanong mong ‘yan? Hindi kita kilala nun… ‘yun nga ang unang beses na nakita kita eh…” sabi ni Anton. “At simula ng makita kita, ewan ko ba, I can’t take my eyes off you…”pa-cute na sabi nito.

  Napatingin na si Harold kay Anton. Nakita niya ang napakaganda nitong ngiti.

  “Niloloko mo ba ako?” tanong ni Harold.

  “Sir… Hindi ako ang tipo ng tao na manloloko… Bakit kaya hindi mo itanong yan sa malapit sa buhay mo kung ano nga ba ang panloloko…” may laman na pahayag na sabi ni Anton. Naisip kasi nito si Diana.

  Nagsalubong ang may kakapalang kilay ni Harold. “What do you mean?” tanong ni Harold. Nagkibit-balikat lamang si Anton.

  Hindi na lamang pinansin ni Harold ang sinabi nito.

  “Ok… Siguro naman kung hindi mo ako kilala… Hindi naman siguro coincidence lang na nag-aapply ka sa amin ng trabaho tama? Siguro inalam mo kung saan ako nakatira and you grab the opportunity nang makita mo na nangangailangan kami ng driver…” sabi ni Harold.

  Hindi nagsalita si Anton. Nagpatuloy lamang ito sa pagda-drive.

  “Anong motibo mo? May motibo ka ba sa pagpasok mo hindi lamang sa mansion namin kundi pati sa buhay ko? Sa pagkakaalam ko kasi, hanggang sa bar lang ang naging ugnayan nating dalawa… all happens in the bar… hanggang doon lang iyon and after that… kalimutan na so bakit ka pa muling nagpakita…”

  Napahinto sa pagsasalita si Harold ng nabigla siya ng ihinto ni Anton ang kotse sa gilid ng daan. Tumitig ito sa kanya. Ayan na naman ang nakakaakit nitong mga tingin na hindi na maalis-alis ni Harold sa kanyang isipan.

  “Motibo?...” sabi ni Anton. Tinaggal niya sa pagkakaseat-belt ang katawan niya at inilapit ang mukha kay Harold. Halos magdikit na ang tungki ng kanilang mga ilong sa sobrang lapit ng mukha nila sa isa’t-isa. Napalunok naman ng laway si Harold at hindi maiwasan ang titig ni Anton sa mga mata niya. Amoy na amoy nila ang mabangong hininga ng isa’t-isa.

  Napangiti si Anton. “Ang totoo… May motibo nga ako…” sabi nito sa mapang-akit na boses. Napalunok na naman ng laway si Harold at gustuhin man niya na alisin ang sarili sa sitwasyon ngayon, hindi niya magawa. Ang tanging nagawa na lamang niya ay ang idiin ang likuran sa sandalan ng inuupuang passenger seat.

  “A-anong m-motibo mo?…” nanginginig ang boses na tanong ni Harold. Sobra ngayon ang kaba na nararamdaman niya.

  Muling ngumiti sa kanya si Anton. Matamis na ngiti. “Gusto mo ba talaga malaman? Baka magsisi ka…” sabi nito.

  Dahan-dahan ang ginawang pagtango ni Harold. Napapakagat-labi pa ito kasi nakatingin siya ngayon sa labi ni Anton. Baka kapag hindi niya pa napigilan ang sarili, bigla na lamang niya itong sunggaban.

  “Ikaw… Ikaw ang motibo ko…” mapang-akit na sabi ni Anton sabay ngiti pagkatapos ay inilayo na nito ang sarili kay Harold at umayos na ng upo sa driver’s seat. Isinuot na muli nito sa sarili ang seat belt. Pinaandar na muli nito ang makina ng kotse at nagpatuloy na sa pagda-drive. Napapangiting tagumpay.

  Napabuga naman ng hangin si Harold. Grabe, para siyang aatakihin ngayon sa puso. Kanina, masama ng pakiramdam niya pero ngayon, mukhang masama yata ang lagay ng puso niya dahil sa sobrang bilis ng tibok nito. Hindi tuloy siya makapagsalita at makatingin kay Anton.

  Namayani ang katahimikan sa pagitan ng dalawa. Si Anton ay pangiti-ngiti na parang baliw habang si Harold naman ay halos gusto ng himatayin sa kinauupuan.

  “Oo nga pala Sir… Hindi ko inakala na may asawa at anak ka na pala… Nung una nga kitang makita, akala ko binata ka at… alam mo na… ‘yun pala mas magaling ka pa sa naging…”

  “SHUT UP!” napasigaw na sabi ni Harold. Hindi niya iyon sinasadya. Hindi naman kasi siya palasigaw na tao. Kapag nagagalit lang siya o di kaya ay hindi lamang nito gusto ang sinasabi ng kausap kaya doon lang siya napapasigaw.

  Napangiti lang si Anton. Alam niyang galit si Harold pero hindi na lamang niya iyon pinansin. Parang gusto pa nga niyang magalit pa ito sa kanya kaya aasarin na lamang niya ito ng todo.

  “Ilan na ang naging girlfriend niyo bago kayo mag-asawa? Ay mali pala ang tanong ko, ilan pala ang naging boyfriend niyo…”

  “Anton…” biglang sabi ni Harold. Seryoso. Napatingin sa kanya si Anton pero kaagad rin nitong ibinalik ang tingin sa daan.

  Napabuntong-hininga si Harold bago nagsalita. “Baka nakakalimutan mo na ako ang amo at driver lang kita kaya wala kang karapatan magtanong sa personal kong buhay… Hindi ka naman siguro si Boy Abunda at wala tayo sa studio ng The Buzz kaya huwag kang matanong…” kalmado ngunit may inis na sabi ni Harold. Medyo napahiya si Anton sa sinabi nito. Medyo lang naman kasi sinasadya naman talaga niya na mainis ito sa pang-aasar. Isa ito sa mga taktika niya, bukod sa pang-aakit, gusto niya rin itong mainis sa kanya kasi naniniwala siya sa kasabihang “The more you hate, the more you love.” Kapag matindi ang inis at galit nito sa kanya, baka iyon rin  ang maging dahilan para matindi rin itong ma-fall sa kanya. ‘Yun ang plano niya ngayon, ang mapaibig ito at masira ang pamilya nila ni Diana. Ngayong alam na niya ang tunay na pagkatao nito, iyon ang gagamitin niya. Saka na niya iisipin kung paano niya masasaktan ang puso nito. Mag-iisip siya ng pinaka-matinding paraan para mas mawasak ang puso nito.

  “Sorry po Sir…”

  “And one more thing… Pwede ba… Kung inaakit mo ako… Ngayon pa lang tigilan mo na. Oo, may nangyari sa ating dalawa pero hindi iyon nangangahulugan na pwede mo nang gawin ang kung anong gusto mo… Kung ano mang nangyari sa pagitan nating dalawa, forget it kasi hindi naman mahalaga.” Sabi ni Harold. Hindi alam ni Anton kung bakit para yatang nasaktan siya sa sinabi nito. Napailing na lamang siya.

  “Isa pa, gaya ng sinabi ko sayo nung bago ako umalis at iwan ka sa bar… Walang dapat makaalam ng ginawa nating dalawa… Walang dapat makaalam kung sino talaga ako… Sa ating dalawa lang iyon at oras na may makaalam nito… Magtago ka na sa pinaka-best place para magtago. ‘Yung hinding-hindi ka na makikita…” sabi ni Harold. May pagbabanta.

  Nanahimik na lang muna si Anton. ‘Mukhang matindi pa lang magalit ang mokong na ito…’ sabi ni Anton sa kanyang isipan.

  Tahimik na ang naging byahe nila hanggang sa makarating sila sa tapat ng isang mataas na building. Ito ang kumpanya nila Harold.

  “Paano… Umuwi ka na…” sabi ni Harold kay Anton.

  “Hindi ko na po ba kayo hihintayin…”

  “Hindi na… Magpapasundo na lamang ako kay Mang Tomas mamaya…” sabi kaagad ni Harold bago buksan ang pintuan ng kotse at lumabas na. Pabalag nitong sinara ang pintuan. Sa boses at kilos pa lamang nito. Ramdam na ni Anton ang galit nito sa kanya.

    Nakasunod lamang ang tingin ni Anton kay Harold hanggang sa makapasok na ito ng kumpanya. Napangiti siya.

  “Kung akala mo na matatakot mo ako sa galit-galitan acting mo… Nagkakamali ka… Alam kong naaakit ka sa akin at iyon ang gagamitin ko para bumigay ka… Bibigay ka rin sa akin… Sisiguraduhin kong masisira ko kayo ni Diana…” sabi nito sa sarili bago muling paandarin ang kotse at umalis na sa tapat ng building ng kumpanya at bumalik sa mansion.

  Napabuga ng hangin si Harold pagkapasok pa lamang nito ng elevator. Mabuti na lamang at siya lang mag-isa ang nasa loob kaya malaya niyang massaabi sa sarili ng walang nakakarinig ang mga gusto niyang sabihin.

  “Ano ka ba Harold! ‘Wag ka kasing magpaapekto sa kanya... Kaya ka natutukso eh…” sabi nito sa sarili. Napailing-iling. “Wala siyang magandang maidudulot sayo… Isa pa, hindi mo pa siya lubusang kilala kaya huwag kang magtiwala sa matamis niyang dila… Ilayo mo na ang sarili mo sa kanya bago pa may makaalam ng sikreto mo…” sabi pa nito sa sarili. Mukhang si Anton kasi ang magiging dahilan para masira ang reputasyon, pamilya at sarili na matagal na niyang iniingatan pero hindi niya hahayaan na ito ang sumira sa kanya. Hangga’t may paraan, gagawin niya.

  Pero paano nga ba niya ilalayo sa tukso ang sarili niya kung lagi naman niya itong makikita? Paano niya maiingatan ang sarili niya kung sa tuwing nakikita niya ito, may kung anong hindi maipaliwanag na umuusbong sa kanyang puso’t damdamin?

-KATAPUSAN NG IKASIYAM NA KABANATA-

#TheBrokenMansGame

IKASAMPUNG KABANATA

  Nakasandal na nakaupo si Harold sa swivel chair nito habang ito’y kanyang ginagalaw-galaw pakaliwa’t-kanan. Nasa harapan niya ang laptop na nakapatong sa kanyang office desk. May ginagawa siyang report ngunit hindi siya makapag-concentrate sa kanyang ginagawa dahil sa sumusagi sa isipan niya si Anton. Ito ang nagiging dahilan para mawala siya sa focus sa kung anuman ang ginagawa.

  Napahilot ng sentido at napabuntong-hininga ng malalim si Harold. Kahit kasi anong gawin niya, hindi ito mawaglit man lang sa isipan niya. Para itong vulca seal na matindi ang pagkakakapit at mahirap tanggalin sa isipan niya.

  “Oh… Mukhang stress na stress ka na sa ginagawa mo huh…” nakangiting sabi ni Henry na bigla na lamang pumasok sa opisina niya. Napatingin si Harold dito pero kaagad ding iniwas ang tingin at hindi nagsalita. Napapikit lamang ito ng mga mata.

  Naupo si Henry sa kaliwang upuan na nasa tapat ng office desk ni Harold. Nangunot ang noo nito dahil sa pagtataka sa expression na ipinapakita ng mukha ngayon ni Harold.

  “Bakit ganyan ang expression ng mukha mo?” tanong ni Henry sa bestfriend. Muling napatingin sa kanya si Harold.

  Muling dumilat ang mga mata ni Harold at tumingin sa kaibigan.

  Napangiti ito ng tipid. “Wala…” sabi lamang ni Harold.

  Pero masyado na niyang kilala ang kaibigan kaya hindi siya naniwala sa sinabi nito.

  “Wala? Talaga bang wala?” tanong ni Henry.

  Umiling lamang si Harold at hindi nagsalita.

  “May problema ka ba?” tanong ni Henry. “Pwede mo namang sabihin sa akin para gumaan naman ang pakiramdam mo…” dugtong pa nito sa sinasabi.

  Muling napabuntong-hininga si Harold. Umayos ito ng upo at ipinatong ang dalawang braso at ipinagsalikop sa office desk nito at tumingin ng mataman kay Henry.

  “Naalala mo iyong lalaking naikwento ko sayo? ‘Yung nakilala at naka-ano ko sa bar?” tanong ni Harold kay Henry.

  Nangunot ang noo ni Henry. “Ah… Oo. So anong connect niya?” tanong ni Henry.

  Muling napabuntong-hininga si Harold. “Pare… Driver namin siya ngayon…”

  “WHAT?!!!” gulat na sigaw ni Henry. Hindi kasi ito makapaniwala sa sinabi ni Harold. “P-Paano? B-Bakit?” tanong pa nito.

  Umiling-iling si Harold. “Hindi ko alam… Basta nagulat na lamang ako nang makita ko na lamang siya bigla sa loob ng mansion namin kasama ni Mommy at pinakilala na bago naming driver… Gosh Henry… Ewan ko kung paanong nangyari iyon… Kung paano niya nalaman kung saan ako nakatira… Tinanong ko naman siya tungkol doon pero wala siyang naging sagot.” Sabi ni Harold.

  “Baka naman kilala ka na niya bago mo pa siya nakausap nun…” sabi ni Henry.

  “Tinanong ko rin siya tungkol diyan at ang sabi niya, hindi naman niya ako kilala… Ewan ko ba Henry pero kinakabahan ako… Sinabi man niya sa akin na hindi niya ako kilala pero ang lakas ng pakiramdam ko na may alam na talaga siya sa buhay ko bago ko pa siya makita…” sabi ni Harold.

  “Bakit ka naman kakabahan? Bukod sa nakilala mo lang naman siya at naka-anuhan, wala ka namang kasalanan sa kanya hindi ba?” sabi ni Henry.

  Napabuntong-hininga muli si Harold. “Ewan ko Henry pero kinakabahan talaga ako sa tuwing makikita ko siya… Para kasing  may binabalak siya…” sabi ni Harold. Mahirap sa kanya ang magtiwala kaagad sa isang tao kaya nag-aalala siya ngayon tungkol kay Anton.

  “Binabalak? Ano namang binabalak niya?” tanong ni Henry.

  Nagkibit-balikat si Harold. “Ewan ko… Baka mamaya ikalat niya sa lahat na kung ano ako… Pare kinakabahan talaga ako… Hindi pa ako handa para umamin sa lahat sa kung ano talaga ako… Ayokong masira sa mata ng lahat…” sabi ni Harold.

  Napataas naman ng kaliwang kilay si Henry. “Grabe ka naman… Parang sinasabi mo sa akin ngayon na napakalaking kasiraan sa ating pagkatao ang pagiging alanganin… Nakakainsulto huh…” sabi ni Henry although siya rin naman, nagtatago rin sa suot na panlalaking damit still, nasaktan pa rin siya sa sinabi ng kaibigan.

  “Henry… Hindi naman iyon ang ibig kong sabihin… Hindi kasiraan sa atin ang pagiging ganito… Pero para sa iba na makikitid ang utak… alam mo naman di ba ang mga sasabihin nila, tiyak na makakasakit sa damdamin natin at makakasira sa imaheng meron tayo…” sabi ni Harold.

  Napatango si Henry at napabuntong-hininga. “Kunsabagay, tama ka naman… mahirap para sa atin ang nasa ganitong sitwasyon dahil hindi lamang buhay natin ang nakataya kundi pati na rin ang reputasyon at pangalan natin…” sabi ni Henry. “Eh ano ngayon ang gagawin mo sa kanya?” tanong pa nito.

  “Ewan ko…” sabi ni Harold habang napapailing-iling. “Siguro kakausapin ko na lamang siya para magkalinawan kami… Ang isa pa kasi sa inaalala ko… Baka bumigay ako sa kanya, mukha kasing inaakit ako eh…” sabi pa ni Harold.

  “Inaakit?” tanong ni Henry. Pamaya-maya napangiti ito. “Uy! Siguro kaya niya inalam ang tungkol sayo at nagawa pang pumasok bilang driver sa inyo kasi gusto ka niya… Alam mo na, taktika ng mga taong umiibig…” pang-aasar na sabi ni Henry. “Infairnes naman sa kanya, nakakabigay naman kasi ang kagwapuhan…” sabi pa nito.

Umiling-iling si Harold. “I don’t buy that… Hindi ako assumerong tao kaya hindi ko iniisip na gusto niya ako. Saka ayokong mainvolve sa ganyang sitwasyon… Oo, gusto kong maranasan kung paano umibig at maramdaman na iniibig rin ako pero sa palagay ko, hindi pa ito ang tamang panahon para doon. Marami akong dapat alalahanin katulad na lang ng asawa at anak ko… Wala ngayon sa diksyunaryo ng isipan ko ang salitang pag-ibig…” sabi ni Harold. “Kung ‘yun man ang dahilan niya, kung gusto man niya ako kaya siya pilit na pumapasok sa buhay ko, ngayon pa lang pipigilan ko na siya dahil wala siyang mapapala sa akin…” sabi pa nito.

  Napangiti na lamang si Henry sa sinabi ng kaibigan.

  “Eh paano kung tuluyan ka nang ma-fall sa kanya? Sa kagwapuhan niyang iyon, imposible na hindi ka mahulog sa bitag niya…” sabi pa ni Henry.

  “Kung tuluyan man akong ma-fall sa kanya? Eh di pipigilan ko muna… Kung hindi na kaya… Eh di hahayaan ko ang sarili ko na mahulog pero never akong magpapasalo sa kanya… Ayoko ng komplikasyon… Alam mo naman na napakaraming komplikasyon pagdating sa pag-ibig ng mga katulad natin…” sabi ni Harold.

  “Eh paano kung hindi mo na kaya ang pagkahulog mo at gustong-gusto mo na magpasalo sa kanya?” tanong pa ni Henry.

  Tiningnan niya si Henry ng masama. “Henry… Hindi ko alam kung inaasar mo ako o kung ano eh. Basta, hinding-hindi ako magpapasalo sa kanya kahit na sobrang lalim na ng pagkahulog ko sa kanya…” sabi  ni Harold.

  “Huwag kang magsalita ng tapos Harold… Baka hindi mo alam… kapag hulog na hulog na ang isang tao… lahat nagagawa kahit na ang pinaka-crazy na pwede nilang gawin para lang masalo sila ng taong gusto nila…” sabi ni Henry.

  “Ibahin mo ako sa kanila… Kunga magustuhan ko man siya ng todo, hindi ako mag-aassume at aasa na magugustuhan niya rin ako… Alam mo naman ako… Gusto ko na nakukuha ang gusto ko pero hindi ako magmamakaawa na makuha iyon kung ayaw naman magpakuha…” sabi ni Harold.

  Napangiti muli si Henry. “Ok sabi mo eh… Oo nga pala, next time pakilala mo naman siya sa akin huh… Ako na lang ang kukuha sa kanya para sayo…” natatawang sabi ni Henry.

  Napailing-iling na lamang si Harold sa kabaliwan ng kaibigan.

- - - - - - - - - - - - - -- - -

  Palabas na ng kumpanya si Harold ng makita niya mula sa malayo ang nakaparadang kotse niya. Nagulat rin siya dahil hindi si Mang Tomas ang naghihintay na driver sa kanya kundi si Anton na nakasandal pa ang likuran sa harapan ng kotse at magkasalikop pa ang mga braso habang nakangiting nakatingin sa kanya.

  “Si Mang Tomas? Nasaan siya?” tanong ni Harold kay Anton nang makalapit siya dito. Huminto siya sa harapan nito.

  “Ah Sir… pinayagan umuwi ni Ma’am Esmeralda sa bahay nila, may sakit kasi ang anak kaya ako na po muna ang sumundo sa inyo…” sabi ni Anton. “Kahit na alam kong hindi niyo gusto…” pabulong na sabi pa nito.

  “May sinasabi ka pa ba?” tanong ni Harold. Umiling-iling si Anton.

  Wala nang sinabi si Harold. Kaagad na itong pumunta sa pintuan ng kotse at binuksan ito at sumakay sa passenger seat at isinara ang pinto.

  Kaagad na ring pumunta si Anton sa pintuan ng driver seat, binuksan ito at sumakay na. Muli niyang isinara ang pintuan ng kotse.

  “Ahm… Sir… Sorry nga po pala sa mga nasabi ko sa inyo kanina…” paghingi ng paumanhin ni Anton kay Harold. Naka-focus ang tingin nito sa daan habang nagmamaneho.

  Napatingin si Harold kay Anton. No doubt at paulit-ulit niyang sasabihin na napakagwapo nito. Napabuntong-hininga siya.

  “Straight ka ba?” tanong ni Harold out of the blue.

  Napatingin sandali si Anton kay Harold. “Ano hong ibig ninyong sabihin?” tanong nito at kaagad ng ibinalik ang tingin sa daan.

  “Katulad rin ba kita? Alam mo na ang ibig kong sabihin…” sabi ni Harold.

  Napangiti si Anton. “Ah… ang tanong niyo po ba ay kung tunay ba akong lalaki?... Opo… Tunay na tunay…” sagot nito.

  Napabuntong-hininga si Harold. Ewan niya ba kung bakit siya nadismaya sa sagot ni Anton.

  “Mabuti naman kung ganun… Ayoko kasing isipin na kaya mo ako inaakit kasi gusto mo ako… Hindi naman ako manhid na tao kaya alam ko at ramdam ko na may ginagawa ka…”

  “Na malakas ang epekto sa inyo? ganun po ba?” tanong kaagad ni Anton. “Ang lakas niyo naman makaramdam, biruin niyo, alam niyo kaagad na inaakit ko kayo…” sabi pa nito. Napailing na lamang si Harold sa sinabi nito.

  “Hindi… Anyway, magkalinawan tayo Anton… Sinabi ko na sayo ito at ayoko na muling ulitin pa… Sana hindi ka madaldal na tao, ayoko na may makaalam kung ano ba talaga ako at kung anong naging ugnayan nating dalawa… Saka tutal naman, straight ka at mukhang trip lang naman sayo ang ginawa natin kaya tigilan mo na kung ano man ang ginagawa mo sa akin…” sabi ni Harold.

  “Ok Sir… my lips are sealed…” sabi ni Anton. “Pero mas sasarado ang labi ko kung idadampi niyo rin ang labi niyo Si…”

  “Stop!... Sinabi ko na sayo Anton… Tigilan mo na ang ginagawa mo sa akin… Ginugulo mo ako eh… Straight kang lalaki kaya alam kong trip lang para sayo ang ginagawa mo… Wala namang tunay na lalaki ang gagawa ng ganyang bagay maliban na lamang sayo na puro panti-trip lang yata ang nasa isip…” sabi ni Harold.

  “Nakakagulo ba ako Sir? Saan? Sa isipan mo ba? Sa puso mo? O pareho?” tanong ni Anton gamit ang mapang-akit na boses. Napangiti ito.

  Nagsalubong ang magkabilang kilay ni Harold. “That’s not what I meant… Ang sinasabi ko lang ay nakakagulo ka sa isip ko kasi hindi ko alam kung anong trip mo… kung anong binabalak mo sa akin… Alam mo naman siguro na ayokong may makaalam na kahit sino tungkol sa tunay na ako at inaalala ko na baka ikaw pa ang magkalat nun sa publiko… Ayoko iyong mangyari kaya nagkakalinawan na tayo…” sabi ni Harold.

  Napabuntong-hininga si Anton.

  “Hindi naman po ako madaldal na tao kaya safe sa akin ang sikreto niyo...” sabi ni Anton. Natahimik na lamang si Harold.

  “Sir… Di ba sinabi ko na po sa inyo na straight akong lalaki? Maniniwala ho ba kayo kung sasabihin ko sa inyo ngayon na may pagtingin ako sa inyo? Na kaya ko nagawa na lumapit sa inyo at mamasukan bilang driver ninyo ay dahil sa kagustuhan kong mapalapit sa inyo?” tanong ni Anton. Lihim na napangiti.

  Hindi alam ni Harold kung ano ba ang dapat maramdaman. Saya, kaba, hinala, pag-aalala. Nagkakahalo ngayon ang mga nararamdaman niya. Napailing-iling tuloy siya. ‘Huwag kang maniniwala sa mga sinasabi niya Harold… Huwag kang maniwala…’ sabi nito sa kanyang isipan.

  Napabuntong-hininga si Harold. “Ikaw na rin ang nagsabi na straight ka kaya imposible na magkaroon ka ng pagtingin sa akin… Parehas man tayong lalaki pero magkaiba kung anuman ang nilalaman ng ating puso kaya huwag mo na akong pagtripan pa… Huwag ka nang magsalita pa ng kung ano-ano…” sabi ni Harold.

  “Bakit? Kapag ba straight na lalaki, hindi na pwedeng magkagusto sa kaparehas niya ng kasarian?” tanong ni Anton.

  “Oo… Let’s face the reality Anton… Walang nagkakagusto na tunay na lalaki sa isang lalaki rin… Maliwanag na dapat ‘yan sayo kaya kung anuman ang mga sasabihin mo at sasabihin mo pa… Hindi ako maniniwala…” sabi ni Harold. “Tandaan mo rin, Amo mo ako at driver lang kita kaya wala kang karapatan na pagtripan ako kung trip man itong ginagawa mo…Wala akong oras makipagtrip sayo… Matuto kang lumugar…” sabi pa ni Harold at napabuntong-hininga.

  Nanahimik na lamang si Anton. ‘Bibigay ka rin sa akin Harold… Bibigay ka rin sa akin…’ sabi nito sa kanyang isipan.

  Namuo ang nakakabinging katahimikan sa pagitan ng dalawa hanggang sa makauwi na sila ng mansion.

  “Hubby!!!” pagsalubong ni Diana kay Harold ng makababa ito ng kotse. Nasa loob na sila ngayon ng bakuran ng mansion. Napangiti na lamang sa kanya si Harold.

  Kitang-kita ni Anton na nasa loob pa rin ng kotse kung paano niyakap ng mahigpit ni Diana si Harold. Nakaramdam siya ng galit, inggit at selos.

  “Hindi magtatagal… ang yakap na ‘yan… Mapapalitan na nang suntok at sampal…” sabi nito sa sarili. Minabuti na lamang niya na paandarin muli ang kotse at dinala na niya ito sa garage ng mansion.

-KATAPUSAN NG IKASAMPUNG KABANATA-